2008-04

Gressdachs-Blätzjer
Afgeschbelt hät sech de Geschechde medde de
drissicher Joarn em foarige Joarhondert;
doch hozedach kennet noch genau so sinn,
dänn net nuer Froue sin schnuckerich of Sesichkaide.
Ain fa dä fenf Schwäsdern fa minner Modder,
„os Wisset“ genannt, wail ät fast wisse Hoarn
hadde, woar min Dande Leni.
Usser, dat det „Wisset“ „Wissnäerai“ geloart hadde,
och det Nämädche en d’r Familje woar,
konn ät noch wane got Ko’che backe.
Ech glauwe, d’r Fritz, d’r Ma fa äm, hädde och
sost net em ät gefräjjt.
Hä woar nämlich e arich groas „Schnuckmull”.
Alles, wat met Zucker ze do hadde, wossde hä
genesslich ze genese.
Am Schlemmsde woar dat,
wann d’r Hearbst sech agesät hadde on
Gressdach neme witt.
Bi dänn wuern nämlich schoa Afang Okdower de
earschde Gressdachs-Blätzjer gebacke.
Min Dande wossde genau, dat hä emmer so
schnuckerich do drof woar,
on feng dearwäje fre genoch mem Backe a.
No hadde d’r Fritz so sin äjene A’gewonhaide.
Äm schmackden de Gressdachs-Blätzjer am
allerbesde, wann hä se stibitze konn.
Dearwäje lefe da en dä Zitt och schdännich
em ganze Huss rem,
guckde en all Äcke, sochde on sochde, em dat
Debbe met de Gressdachs-Blätzjer ze fenne.
Dä Kennerschbass mossde hä dobi aifach ha.
Am lebsde hädde hä det ganze Joar
ewer Gressdach gehat.
Dauernd wuer gebacke, dauernd e anner
Fer’schdeck gesocht, on dauernd
woar dat Blätzjes-Debbe leer. Mänchmo säde det
Leni: „Hädden m’r doch bal Oasdern!“
Nuer e par Dach foar Gressdach schannde min Dande:
„Ma! Loss noch wat ewerich foar de Faierdache,
sost grijjsdet met mier ze do.“
Wat si domet no mainde, hät se ni ferroare,
awer d’r Fritz zog nuer de Schollern hoch on
grinsde woalwessend foar ser hin.
Aimo, kuerz foar de Faierdache, do wossde det
Leni sech neme annerscht ze helfe,
als dat Debbe met de lätzde Gressdachs-Blätzjer
onne em Huss em Wäschkässel end
Fuerloch ze schdälln.
En däm Joar hät d’r Fritz do dat Debbe net gefonne.
Awer och nuer en däm Joar.
Gerda Greis
Geschänke schänke
Mama, was soll ich Joachim zu Weihnachten schenken? Besorgst du was?
Mama, was soll ich Wolfgang zu Weihnachten schenken? Besorgst du was?
So geng dat jedes Joar foar Gressdach. Ni wossden de Jonge wat se sech zo Gressdach
orrer och zom Gebuertsdach schänke sollden.
E däm Joar, als d‘r Jengsde drutze on dä anner achze woar, do hadde ech foar jeden wat Besonnerschdes ussgesocht.
D‘r Helje Owend kom, de Bescherong woar sowitt foarbi, nuer de zwai Jonge mossden sech noch
beschänke. Ainer gob da huerdich d‘m annern sin Päckelche on zo glicher Zitt wuer ussgepackt.
Itzend guckden baide sech ganz ferwonnert on merrem arich domme Gedsechde a.
Se hadden sech gäjesaidich det „Otto-Boch“ geschänkt.
All ha m‘r lache mosse, on ech bru‘chde fa do a niks me ze besorge.
Gerda Greis
durchblick 4/2008 5