Univers15

ezymetË
platformë të plotë të motivacionit, pas të cilit qëndrojnë
moritë e aktivizimit apo mosaktivizimit te sjelljes njerëzore.
Shumë nga motivet e paraqitura nga muslimanët që nuk
mund të shpjegohen me anë të teorive bashkëkohore të
motivimit (si neglizhimi i nevojave biologjike per arsye
shpirterore) në fakt mund të shpjegohen në qoftë se ne
besojmë në ekzistencën e shpirtit. Shkurt, Islami si rrugë e
mesme sjell ekzistencën e shpirtit të njeriut dhe influencën
që ai ka në motivimin njerëzor, pa mohuar faktorët fizikë.
Nëse motivi është forca apo energjia drejt së pamundurës,
në Islam është vendosja e qëllimit për të arritur të mirën, të
dobishmen. Qëllimi, objektivi që duhet arritur, vë në lëvizje
njeriun, dhe e gjitha kjo në kuadër të qëllimit të ekzistencës
së njeriut – Adhurimi i Zotit. Qëllim, në bazë të të cilit
kontrollohen, maten, ndiqen aplikohen të gjitha nevojat e
tjera, duke u kthyer në model të vetëkontrollit, përkushtimit,
së mirës, “epërsisë së nënshtrimit ndaj Zotit” – duke arritur
majat e devotshmërisë, e jo të egos e kryeneçësisë,
mendjemadhësisë e arrogancës, e cila i “ thyen qafën
zotërisë së vet”.
Koncepti islam, vendos njeriun në pozicion të saktë në
raport me masën, kolektiven. Individualizmi nuk ka asgjë
të përbashkët me Islamin, pavarësisht shenjtërisë që ky i
fundit i jep jetës, pasurisë dhe nderit të individit. Pavarësisht
nga kjo, angazhimi shoqëror khethet në nevojë primare
individuale. Pra, në Islam, individi s’jeton veç për veten
dhe realizimin e nevojave të tij vetjake (kapitalizëm), as të
sakrifikohet për shoqërinë (utopia komuniste).
u n i v e r s
18