Hoofdstuk 1: Inleiding - Wsnp - Raad voor Rechtsbijstand

ADVIESRAPPORT
Deel I: Onderzoeks- en adviesrapport
Tijdens drie van de vijf interviews werd aangegeven dat de postblokkade echter niet goed
verloopt. Post komt soms vertraagd binnen, of komt steeds terug. Daarnaast hebben twee
organisaties last van een ‘stickerprobleem’. De sticker met het adres van de bewindvoerder
wordt over het adres van de saniet geplakt, zodat niet te lezen is voor wie het betreffende
poststuk bedoeld is.
Het huisbezoek werd in drie gevallen als zinvol, zelfs essentieel, ervaren. Dit om
verschillende redenen.
• Een huisbezoek is de eerste kennismaking met de saniet en levert een schat aan
onuitgesproken informatie op;
• Op basis van een huisbezoek is een inschatting te maken van de persoon van de
saniet;
• Men krijgt inzicht in de sociaal-psychologische situatie van de saniet en kunt zo de
oorzaak van het probleem blootleggen, daarnaast kan de saniet bewust worden
gemaakt van mogelijkheden tot oplossing van zijn schulden;
• In hun eigen omgeving zijn mensen meer open en hebben daarnaast alle benodigde
informatie beschikbaar;
• In de laatste plaats kan men controleren of er bovenmatige boedel en andere mensen
in huis aanwezig zijn.
7. Halfjaarlijkse verslaglegging
Zo ook met de halfjaarlijkse verslaglegging, twee organisaties vinden dat een jaarlijkse
verslaglegging aan de rechter-commissaris in combinatie met tussentijdse contacten
volstaat. De overige organisaties vindt een halfjaarlijkse verslaglegging zeker zinvol, en
hebben slechts incidenteel tussentijds contact met de rechter-commissaris. Men gaf wel aan
dat hier veel tijd in gaat zitten. Één van deze laatste organisaties gaf echter wel aan dat men
zich kon vinden in een jaarlijkse verslaggeving in combinatie met tussentijds contact.
Daarbij gaf een van de organisaties aan dat ze door een interne reorganisatie op het
moment nog niet bij zijn met de halfjaarlijkse verslaggeving, hierover zijn echter afspraken
gemaakt met de rechter-commissaris.
8. Integrale aanpak
Twee respondenten gaven aan dat zij gezien taakomschrijving, beschikbare middelen en
vergoeding, de taakopvatting van de bewindvoerders moesten beperken tot strikt juridisch.
Structurele integrale begeleiding gaat hen boven hun macht. Daarbij gaven zij wel aan dat
zij, indien nodig, ook doorverwezen naar maatschappelijke instanties. Door iedere
organisatie werd de noodzaak tot doorverwijzing onderkend. In de overige drie
organisaties is de taakopvatting iets ruimer geformuleerd, variërend van een juridische
taakopvatting in combinatie met basisbegeleiding tot zeer ruime (sociale) begeleiding. In
alle gevallen werd aangegeven dat men kampt met een hoge werkdruk en niet in staat is
om kostendekkend te werken.
38
Gwendolyn Tellekamp
Afstudeerperiode februari – juni 2003