Handelingen van het Europees Parlement - Europa

24-03-2010
NL
Handelingen van het Europees Parlement
dierenwelzijn en milieubescherming aan dezelfde eisen beantwoorden als die welke gelden
voor landbouwproducten die in de Unie zijn geproduceerd.
Het probleem is dat het Europees Parlement hiermee waarschijnlijk al voor de
honderdvijftigste keer heeft gezegd dat voor importeurs dezelfde eisen moeten gelden als
voor producenten in de Europese Unie. Aan deze eis wordt echter geen gevolg gegeven.
We hebben nog steeds te maken met een situatie waarin onze producenten, landbouwers
en fabrikanten aan strenge en dure normen moeten voldoen, terwijl importeurs deze
verplichtingen naast zich neerleggen. Dit leidt tot oneerlijke concurrentie. Zoals terecht
wordt opgemerkt in het verslag, moet hier dringend verandering in komen.
Andreas Mölzer (NI). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, controle op levensmiddelen is een
utopie. Controledruk en de gevolgen daarvan waarschijnlijk ook. Daarmee zitten we in de
problemen! Bij gezondheidsrisico’s zouden autoriteiten weliswaar moeten waarschuwen,
maar verplicht is dat niet. Waar dat toe kan leiden, hebben we onlangs gezien bij het
listeria-kaasschandaal. De levensmiddelencontroleurs hebben vaak met gebrekkige
etikettering te kampen – en zij niet alleen, maar ook de consumenten. Door de wirwar van
etiketten weten die echt niet meer waar ze aan toe zijn. Er staat dan bijvoorbeeld ‘boer’ op
de verpakking, hoewel het product industrieel verwerkt is. Of er staat bijvoorbeeld
‘afkomstig uit Oostenrijk’, terwijl de ingrediënten dan overal vandaan komen.
Kwaliteitsbewuste klanten zijn bereid om meer te betalen voor hoogwaardige
levensmiddelen. De vraag is nu hoe lang dit nog het geval zal zijn, wanneer ook hier malafide
handelaren actief zijn. Wanneer controlesystemen op kleine bedrijven zijn toegesneden
en er nauwelijks op de grote ecologische bedrijven wordt gelet, deugt het hele systeem niet.
Herbert Dorfmann (PPE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, commissaris, u hebt vandaag
gezegd dat deze producten met een oorsprongsaanduiding een speerpunt vormen. U hebt
gelijk. Dat geldt vooral voor producten die onder moeilijke omstandigheden, bijvoorbeeld
in berggebieden, zijn geproduceerd en waarvoor hogere marges nodig zijn. Daarom is het
etiket ‘afkomstig uit een berggebied’ bijzonder belangrijk.
Ik wil graag twee punten aanroeren. Ik denk dat men bij zulke producten de boeren de
kans moet bieden om zich te organiseren in beroepscommissies en in steunverlenende
consortia en om daar ook marktbeslissingen te nemen. Hierbij zou geen sprake zijn van
een inbreuk op de mededinging, en als dat wel het geval is, dan is het in elk geval een veel
minder ernstige inbreuk dan de concentratie van handelsketens in de afgelopen jaren.
Ten aanzien van de kwaliteitsnormen waarover al veel is gezegd, kan ik zeggen dat ik de
discussie in de pers ken en op de hoogte ben van de discussie over de kromme
komkommers. De producenten willen echter dat deze regels er zijn en ze hebben ze ook
nodig. Dat moeten we in de discussie en bij de stemming van morgen ook bedenken.
João Ferreira (GUE/NGL). – (PT) De mechanismen voor certificatie kunnen bijdragen
tot de nodige extra waardering voor het werk dat landbouwers verrichten door meer
inkomsten voor ze te genereren en door de voedselveiligheid en de kwaliteit te bevorderen.
De huidige procedures voor certificatie zijn echter heel complex en traag en bovenal duur,
wat tot zeer negatieve resultaten heeft geleid, vooral voor kleine en middelgrote
landbouwbedrijven. De productiekosten zijn namelijk gestegen, en de verdeling van de
inkomsten over de componenten van de waardeketen zijn door het inlassen van nog een
agent nog eens ongunstiger geworden voor de producent.
117