Handelingen van het Europees Parlement - Europa

24-03-2010
NL
nodig, maar onze politiek werkt de totstandbrenging van gezonde markten voor
landbouwproducten in ontwikkelingslanden tegen.
(EN) De EU heeft leiderschap getoond, zegt de commissaris, maar we kunnen veel beter.
Het is een kwestie van eerlijke handel, commissaris.
João Ferreira (GUE/NGL). – (PT) De in dit verslag genoemde crises, op het gebied van
voedsel, energie, klimaat, financiën en economie en op sociaal vlak, zijn welbeschouwd
niets anders dan uiteenlopende manifestaties van één en dezelfde structurele crisis die nu
al tientallen jaren voortsleept. In sommige regio’s, zoals zuidelijk Afrika, is het inkomen
per capita de afgelopen decennia voortdurend gedaald, vergeleken bij dat van andere regio’s
in deze wereld. Er zijn hier en daar wat verschillen, maar in het algemeen vertonen de
ontwikkelingslanden een aantal gemeenschappelijke kenmerken: afhankelijkheid van de
uitvoer van een gering aantal grondstoffen, het ontbreken van economische diversificatie,
een sterke concentratie in de landbouw, mijnbouw en energiesector, of in het toerisme, en
een overheersende rol van buitenlands kapitaal.
De voortschrijdende liberalisering van de handel en het exportmodel dat deze landen wordt
opgelegd – indien nodig via chantage, zoals blijkt uit de onderhandelingen over
economische partnerschappen – leidt tot een nog grotere afhankelijkheid van deze landen,
als gevolg waarvan het potentieel tot ontwikkeling op eigen kracht met eigen middelen
gefnuikt wordt. Het is evenwel de buitenlandse schuld die in de ontwikkelingslanden de
meeste middelen opslokt. Die schuld is al een aantal malen afbetaald maar blijft niettemin
stijgen, en heeft nu een dusdanig kolossale omvang bereikt dat ze de overexploitatie van
deze landen automatisch voortzet, en dus ook de aard van hun betrekkingen met de landen
uit het noordelijk halfrond. Deze schuld schrappen is daarom niet meer dan een kwestie
van rechtvaardigheid.
De Voorzitter. – Het aanhouden van de spreektijd is ook niet meer dan rechtvaardig.
Andreas Mölzer (NI). – (DE) De grootste financiële en economische crisis sinds de jaren
dertig van de vorige eeuw heeft zoals bekend niet alleen Europa zwaar getroffen. Vooral
de ontwikkelingslanden hebben veel te lijden van de gevolgen hiervan. Daar komt bij dat
zij hier het minst verantwoordelijk voor zijn. Onverantwoordelijke speculatie, zucht naar
snelle winst die losstaat van de reële economie, vooral in de Angelsaksische landen, en een
uit zijn voegen geraakt financieel systeem hebben de wereld aan de rand van de financiële
afgrond gebracht.
Dit wordt bevorderd door een globaliseringsconcept waarbij volledige deregulering als
hoogste principe wordt beschouwd. Terwijl de staten in Europa zich op grote schaal in de
schulden steken om de economie weer aan te zwengelen, is dit voor de ontwikkelingslanden
vanwege hun zwakke financiële positie vaak helemaal niet mogelijk. We moeten hun
daarom weer de mogelijkheid bieden om hun eigen nationale economieën effectiever te
beschermen tegen de import van goederen die tegen dumpprijzen op de lokale markten
worden gebracht, deze verstoren en de bestaansgrond van mensen vernietigen.
We moeten de ontwikkelingslanden de mogelijkheid bieden zichzelf uit de crisis te bevrijden.
De traditionele ontwikkelingshulp kan daarbij vermoedelijk als mislukt worden beschouwd.
Uiteindelijk moet men het kwaad bij de wortel aanpakken en de financiële markten streng
reguleren, speculatieve praktijken verbieden en snel een belasting op financiële transacties
invoeren.
De Voorzitter. – Het debat is gesloten.
Handelingen van het Europees Parlement
139