Authentieke versie downloaden (pdf)

maar veelal staan er hooguit twee bakken opgesteld: één voor puin en één voor de categorie
‘overig’. In een enkel geval wordt gevaarlijk afval apart gehouden. Deze stroom is niet zo groot
bij nieuwbouw en bestaat dan voornamelijk uit PUR- en kitspuiten, steenwol en verfblikken.
De verfblikken worden overigens vaak meegenomen door het schildersbedrijf. Navraag bij de
aannemers heeft opgeleverd dat zij weinig zicht hebben op de kosten die zij maken voor de
afvoer van hun afval, hetgeen bevestigt dat er bij bouwen weinig drijfveren zijn om zorgvuldig
met afval om te gaan. Uit onderzoek in de regio IJmond is op dit vlak wel gebleken, dat het
voorkomt dat een sorteerder/afvalverwerker in zijn offerte geen gedifferentieerd tarief aanbiedt,
maar slechts één tarief, namelijk de categorie ‘ongesorteerd BSA’. Slechts indien de ontdoener,
in casu het bouwbedrijf, informeert bij concurrenten, wordt er een concurrerende offerte met
gedifferentieerde tarieven uitgebracht. Naar verwachting vraagt de bouwonderneming/aannemer/onderaannemer
daar echter niet naar. Uit diverse mondelinge mededelingen blijkt dat
tarieven, zoals geoffreerd door sorteerders/verwerkers van afval, pas aantrekkelijker worden
indien een klant van plan is op te stappen of al jaren klant is. De tarieven zijn niet openbaar,
zij worden niet openbaar gemaakt bij een aanvraag voor een vergunning op grond van de Wet
milieubeheer (Wm-vergunning) en ze zijn bijvoorbeeld ook niet via internet op te vragen.
Tevens blijkt dat sommige gemeenten precariorechten vragen, indien een aannemer of sloper
meer afvalbakken wil plaatsen om en nabij de bouw- of slooplocatie. Dit bevordert het scheiden
aan de bron niet. Een ander punt dat aannemers of onderaannemers ter plaatse meldden is dat
zij vaak weinig ruimte ter beschikking hebben voor meer containers. Of dit echt het geval is of
dat er met goede wil een mouw aan te passen is, blijft hierbij overigens de vraag. In een aantal
gevallen is namelijk gebleken dat er wel meer plek beschikbaar was en er toch niet meer dan
twee bakken stonden, één voor puin en één voor overig afval.
Een voordeel van scheiding aan de bron is dat materialen veel schoner blijven dan in het geval
zij eerst bij elkaar gegooid worden en daarna weer gescheiden moeten worden. Schonere
materialen zijn beter te (her)gebruiken. Geconstateerd is dat er op de bouwplaatsen meerdere
bakken stonden, maar dat deze vaak niet alleen gevuld waren met karton of plastics, maar er
vaak diverse materialen door elkaar lagen.
De gemeente Enschede geeft na het verlenen van de vergunning, maar voor de start van de
uitvoering van de sloop- of bouwwerkzaamheden, voorlichting en dringt daarbij tevens aan
op een afvalboekhouding op de bouwlocatie. Dankzij zo’n boekhouding is te volgen waar de
(diverse) afvalstromen heen zijn gegaan. De gemeente Enschede is redelijk enthousiast over de
behaalde resultaten. Een voordeel is dat de afvalstroom in het begin al in beeld is en daardoor
beter te volgen en te handhaven is. Volgens de gemeente Enschede zijn ook de bedrijven positief,
omdat zij van tevoren weten waarop zij gecontroleerd zullen worden. Een nadeel kan zijn dat de
druk om te ontduiken en illegaal te gaan hiermee ook groter wordt.
Het zal niet verbazen dat bepaalde afvalstoffen, indien zij zijn gescheiden, goedkoper afgezet
kunnen worden dan indien ze niet gescheiden zijn. Het gaat vooral om puin, metaal, gips en
hout. Indien de stroom van deze afvalstoffen voldoende groot is, zal de ontdoener – de sloper
of de bouwer – zich inspannen om deze stromen te scheiden. In de praktijk blijkt dat op een
slooplocatie eerder aandacht besteed wordt aan het gescheiden houden van de stromen en dat op
een nieuwbouwlocatie voornamelijk puin apart gehouden wordt. Daarom wordt geconcludeerd
dat het nuttig is voor het toezicht houden en de handhaving om de stromen BSA uit elkaar te
halen en onderscheid te maken in afval dat vrijkomt op de bouwplaats en afval dat vrijkomt bij
slopen. Deze scheiding is vervolgens doorgevoerd in de verschillende ketenschema’s.
2.3.5 Overdracht door de ontdoener aan een inzamelaar,
al dan niet via een transporteur
De ontdoener is verplicht om aan de vervoerder (transporteur of inzamelaar) een begeleidingsbrief
te verstrekken (op grond van art.10.37 Wm). De gemeente dient erop toe te zien dat deze
verplichting (art. 10.39, lid 1 onder b Wm) wordt nageleefd door de ontdoener. Dikwijls worden
de begeleidingsbrieven verzorgd door de inzamelaar of de ontvangende inrichting.
16
Interventiestrategie Bouw- en sloopafval (BSA)