Authentieke versie downloaden (pdf)

4.2 Aanpak risicomoment 2 – sorteren
Strategie 3 Wat bereiken?
Het uit duurzaamheidsoogpunt verkleinen van het beslag op primaire grondstoffen, door met
behulp van een zo optimaal mogelijk sorteerproces het gebruik van secundaire grondstoffen te
stimuleren. Hiervoor is het nodig dat sorteerinrichtingen:
• Een zo volledig mogelijke scheiding uitvoeren. Dat wil zeggen dat zij alle herbruikbare fracties
uit het BSA halen en deze zoveel mogelijk voor materiaalhergebruik afzetten. De verbrandbare
restfractie alsmede de niet-herbruikbare en niet-verbrandbare restfractie dienen zo klein
mogelijk te zijn.
• Gescheiden aangeboden afvalstoffen die voor nuttige toepassing in aanmerking komen
gescheiden houden en voor nuttige toepassing gescheiden afvoeren.
Tactieken voor strategie 3 – Hoe te bereiken wat we willen bereiken?
Tactiek 3.1 Handhaven sorteerinrichtingen met algemene kennisgeving voor uitvoer
De vigerende wet- en regelgeving biedt weinig handvatten voor handhaving op een zo volledig
mogelijke scheiding door sorteerinrichtingen en/of het gescheiden houden van gescheiden
aangeboden afvalstoffen. Dit blijkt uit een door de projectgroep uitgevoerde verkenning van de
huidige handhavingsmogelijkheden ten aanzien van sorteerinrichtingen. Deze verkenning is
opgenomen in bijlage 7.
Kern van de gemaakte verkenning is dat er ten aanzien van het sorteerproces vrijwel geen
dwingende regels zijn vastgesteld. Enkel het, voorafgaand aan het sorteerproces, zeven van
BSA en het verbod op de acceptatie van asbesthoudend BSA zijn beleidsregels die worden
overgenomen in de vergunning.
Het LAP geeft aan dat export van ongesorteerd afval mogelijk is en stelt hieraan ruime eisen.
Alleen in het geval van een algemene kennisgeving voor uitvoer wordt vereist dat het afval
systematisch en aantoonbaar gesorteerd wordt. En dat nu, biedt wel een aangrijpingspunt voor
toezicht en handhaving: de sorteerinrichtingen met een algemene kennisgeving voor uitvoer
kunnen worden gecontroleerd op het vereiste systematisch en aantoonbaar sorteren.
Bijkomend voordeel is dat sorteerinrichtingen met een algemene kennisgeving voor uitvoer,
binnen de totale groep van sorteerinrichtingen, het meest risicovol lijken te zijn.
Tactiek 3.2 Aangepaste wet- en regelgeving
Zoals gezegd bij tactiek 3.1, biedt de vigerende wet- en regelgeving weinig handvatten voor
handhaving om strategie 3 te bereiken. Om de handhavingsmogelijkheden te vergroten en te
verbeteren acht de projectgroep aangepaste wet- en regelgeving op de volgende vlakken van
belang:
a Een landelijke minimumstandaard voor de sortering van BSA in Nederland, waarbij eisen
worden gesteld aan de fracties die uit dit proces komen. Het percentage dat voor nuttige
toepassing in aanmerking komt zou in de pas moeten lopen met de (buitenlandse) eisen aan
inrichtingen (level playing field).
b Vergunningvoorschriften voor sorteerinrichtingen – op basis van het LAP – die de verplichting
inhouden dat het geaccepteerde afval in ten minste een aantal met name genoemde fracties
wordt gescheiden. De verplichting tot scheiding kan eventueel met een rendementsverplichting
geschieden, zodat niet kan worden volstaan met slechts een grove voorsortering met een
kraan.
Tactiek 3.3 Zelfreiniging binnen de branche
Binnen een branche lijden bedrijven die de regels naleven onder bedrijven die dat niet doen en
daardoor concurrentievoordelen kunnen behalen. Binnen een branche is in veel gevallen wel
bekend welke bedrijven de regels wel en niet naleven. Het aanspreken van het zelfreinigend
vermogen (naming and shaming van notoire overtreders) is een optie om strategie 3 te bereiken.
38
Interventiestrategie Bouw- en sloopafval (BSA)