november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

More documents

Recommendations

Info

- moeten geschikt zijn om dat doel te bereiken (doelmatigheid); - en daarvoor ook noodzakelijk zijn (proportionaliteit). De regering Sprak hierbij de verwachting uit dat de rechter, ter voorkoming van een dubbele rechtsgang, bij de beoordeling of een onderscheid op grond van arbeidsduur objectief gerechtvaardigd is deze factoren in zijn beoordeling betrekt. 2 4.4. Bij de totstandkoming van deze wet is van de zijde van de regering uitdrukkelijk aangegeven dat de norm van deze wet met betrekking tot overwerkvergoeding voor deeltijdwerkers conform de uitspraak van het HvJ in de zaak Helmig moet worden uitgelegd. 3 De zaak Helmig betrof een mogelijk verboden onderscheid op grond van geslacht. 4 Het HvJ gaf een prejudiciële beslissing over de vraag of een CAO die alleen recht geeft op een overwerkvergoeding indien het aantal gewerkte uren de volgens de CAO normale arbeidstijd overschrijdt, in strijd is met de in artikel 119 EG-Verdrag en de Richtlijn 75/117 EG vervatte discriminatieverboden. Deze CAO-bepaling zou indirect onderscheid naar geslacht tot gevolg kunnen hebben omdat in overwegende mate vrouwen erdoor benadeeld zouden worden. Het HvJ oordeelde dat moet worden nagegaan of de behandeling van voltijd- en deeltijdwerkers ongelijkheid meebrengt. Volgens het Hof is sprake van ongelijke behandeling telkens wanneer de totale beloning die aan voltijdwerkers wordt betaald, bij hetzelfde aantal uren dat uit hoofde van de dienstbetrekking is gewerkt, hoger is dan de aan deeltijdwerkers betaalde totale beloning. Het Hof komt op basis van die overweging tot de conclusie dat van ongelijke behandeling geen sprake is, nu de deeltijdwerkers bij een gelijk aantal arbeidsuren dezelfde totale beloning ontvangen als voltijdwerkers. Van discriminatie in de zin van artikel 119 EG- Verdrag en artikel 1 van de Richtlijn 75/11/EG is dan ook geen sprake. Ondanks het feit dat bij deze benadering zowel in de Tweede als in de Eerste Kamer vraagtekens zijn gezet 5 , is de regering bij de door haar gekozen benadering gebleven. 6 De Commissie constateert dat met de door de regering gekozen interpretatie door de wetgever is afgeweken van de uitgangspunten van de (nieuwe) wet Arbeidsduur, namelijk dat de norm van de normale voltijdse werknemer moet worden losgelaten en dat werknemers gelijk behandeld moeten worden in evenre- RECHTSPRAAK digheid met de omvang van hun dienstbetrekking. Op grond van deze wetsgeschiedenis kan de Commissie geen andere conclusie trekken, dan dat het onthouden van een overwerkvergoeding aan deeltijdwerkers over extra gewerkte uren die de normale arbeidstijd niet overschrijden, betekent dat geen sprake is van een benadeling van deeltijdwerkers in strijd met het verbod van onderscheid op grond van arbeidsduur, zoals neergelegd in artikel 7A:1637ija/7:648 BW. 7 Verzoeker kan derhalve geen aanspraak maken op een overwerkvergoeding indien het door hem gewerkte aantal uren de volgens de CAO normale arbeidstijd niet overschrijdt. 4.5. De vraag die vervolgens voorligt, is of er sprake is van gelijke beloning van voltijdwerkers en deeltijdwerkers. Uit het hierboven genoemde arrest van het HvJ in de zaak Helmig vloeit immers eveneens voort, dat de totale beloning die aan voltijdwerkers wordt betaald bij hetzelfde aantal uren dezelfde moet zijn voor deeltijdwerkers. Uren die een deeltijdwerker overwerkt maar die nog binnen de normale arbeidstijd vallen, dienen ten aanzien van alle elementen en voorwaarden op gelijke wijze beloond te worden als de gewerkte uren van een voltijdwerker, ongeacht of deze buiten de contractuele arbeidsduur van de deeltijdwerker vallen. Dat betekent dat naast de betaling van het geldende uurloon ook gelijke toekenning van vakantierechten en -toeslag, pensioenrechten en dergelijke dient te geschieden aan de deeltijdwerker over de extra gewerkte uren. 8 Is dat niet het geval dan is ten aanzien van dat onderdeel sprake van onderscheid op grond van arbeidsduur en moet beoordeeld worden of het onderscheid objectief gerechtvaardigd is. Over de extra uren die een deeltijdwerker werkt en die niet als overuren worden aangemerkt, worden op grond van de vigerende CAO wel vakantierechten en vakantietoeslag opgebouwd (artikel 35 jo. 9 onderdeel B lid 4a en 4c). Voor de vraag of de extra gewerkte uren meetellen als basis voor de uitkering bij ziekte bepaalt artikel 12 onderdeel A lid 1 sub e van de CAO dat de uitkering bij arbeidsongeschiktheid wordt gebaseerd op het gemiddelde loon van de laatste dertien weken voorafgaand aan de arbeidsongeschiktheid. Dat betekent dat de wederpartij bij de berekening rekening houdt met de werkelijke gewerkte arbeidsuren. Wanneer dit tot een onredelijke uitkomst leidt, kan een werkgever/werknemer verzoeken om een referteperiode van 52 weken aan te houden. In het Pensioenreglement is geen regeling opgenomen voor de opbouw van pensioenrechten voor deeltijdwerkers over de extra gewerkte uren, niet zijnde overuren in de zin van de CAO. Dat betekent dat deeltijdwerkers, over de door hen gewerkte extra uren, anders dan voltijdwerkers die dezelfde uren werken, in principe geen pensioenaanspraken opbouwen. Hierover draagt de werkgever geen werkgeverspremie af, hetgeen betekent dat het bruto uurloon voor de extra gewerkte uren voor een deeltijdwerker in verhouding lager uit valt dan voor een voltijdwerker bij hetzelfde aantal gewerkte uren. Daarmee ontstaat er een onderscheid in het totale uurloon van de deeltijdwerker ten opzichte van de voltijdwerker. Hieraan doet niet af, dat de betrokken medewerker desgewenst bij het pensioenfonds een verzoek in kan dienen om over deze uren wel pensioen op te bouwen, en dat de wederpartij in dat geval bereid is het werkgeversdeel van de premie voor zijn rekening te nemen. Het feit dat de werknemer zelf het initiatief moet nemen en dat de werkgever de keuze heeft om al dan niet de werkgeverspremie te betalen over de gewerkte extra uren, maken deze regeling niet tot een gelijkwaardig alternatief. Een gelijke behandeling zou in kunnen houden dat, analoog aan de regeling die op grond van de CAO geldt bij arbeidsongeschiktheid, de pensioenaanspraken worden opgebouwd op basis van het werkelijk gewerkte aantal arbeidsuren gedurende een bepaalde referteperiode. De Commissie stelt op grond van het voorgaande vast dat er bij de berekening van de pensioenopbouw over gewerkte uren sprake is van onderscheid op grond van arbeidsduur. Ten aanzien van de vraag of dit onderscheid objectief gerechtvaardigd is, heeft de wederpartij aangegeven dat zij gehouden is de geldende pensioenreglementen toe te passen. Het feit dat de wederpartij gehouden is de CAO te volgen, en haar werknemers bij het bedrijfspensioenfonds aan te melden, ontslaat haar evenwel niet van de verplichting tot naleving van artikel 1637ij a BW/ 7:648 BW. 9 Deze verplichting .richt zich tot iedere werkgever, en kan niet ontlopen worden door een verwijzing naar collectieve afspraken. Het gemaakte onderscheid is derhalve niet objectief gerechtvaardigd. NEMESIS
5. Het oordeel van de Commissie De Commissie spreekt als haar oordeel uit dat .... te 's-Hertogenbosch jegens de heer .... te Dalfsen I. geen onderscheid heeft gemaakt naar arbeidsduur als bedoeld in artikel 7A:1637ij Burgerlijk Wetboek/7:648 Burgerlijk Wetboek door deeltijdwerkers geen overwerkvergoeding toe te kennen voor extra gewerkte uren voor zover die de voltijdse arbeidsduur niet te boven gaan. II. onderscheid naar arbeidsduur heeft gemaakt als verboden in artikel 7A:1637ija Burgerlijk Wetboek/7:648 Burgerlijk Wetboek door voor deeltijdwerkers niet automatisch pensioenpremies af te dragen over gewerkte extra uren. Noten 1. Tweede Kamer, 1995-1996, 24498, nr. 3, p.9. 2. Tweede Kamer, 1995-1996, 24498, nr. 3, p. 13. 3. Tweede Kamer, 1995-1996, 24498, nr. 3, p. 10-11. 4. HvJ EG, 15 december 1994, Stadt Lengerich e.a. versus Helmig e.a., c-399/92 e.a., JAR 1995, 36. 5. Tweede Kamer, 1995-1996,24498, nr. 4, p. 6 e.v., Eerste Kamer, 1995-1996, 24498, nr. 232a, p. 2. 6. Tweede Kamer, 1995-1996, 24498; nr. 5. p. 10 en Eerste Kamer, 1995-1996, 24498, nr. 232b, p. 3. 7. De voorganger van de Commissie, de Commissie gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij de arbeid, had in oordelen die dateerden voor de uitspraak van het HvJ in de zaak Helmig beslist, dat er wel sprake was van indirect onderscheid naar geslacht in strijd met artikel 7A:1637ij BW wanneer hierdoor in overwegende mate vrouwen getroffen waren, aangezien ook voor deeltijders werken buiten de overeengekomen uren een extra belasting met zich mee kon brengen. 8. Eerste Kamer, 1995-1996, 22498, nr. 232b, p. 2. Vergelijk L.A.J. Schut, Deeltijdarbeid en ongelijkheidscompensatie, in: Ongelijkheidscompensatie als roode draad in het recht, Kluwer, Deventer 1997. 9. Vergelijk oordeel Commissie gelijke behandeling, 19 december 1996, oordeel 96- 117. RECHTSPRAAK Positieve actie Nr 794 (RN-kort) Commissie gelijke behandeling 11 juni 1997 Nr 97-67 Mrs Goldschmidt, Van der Heijden, Mulder Verzoeker, te Nijmegen, wederpartij, Georganiseerd overleg voor de Vleesgroothandel en Exportslachterijen te Den Haag Kinderopvang, positieve actie Art. 2 lid 3, 5 lid 1 onderdeel d AWGB Verzoeker klaagt over de CAO in zijn bedrijfstak. Op grond van de CAO geldt een kinderopvangregeling die alleen aan vrouwelijke werknemers een tegemoetkoming in de kosten voor kinderopvang biedt. Het uitsluiten van mannelijke werknemers is volgens hem onderscheid op grond van geslacht. Eén van de voorwaarden voor de wettelijk toegestane voorkeursbehandeling van vrouwen is de feitelijke achterstandspositie van vrouwen. In het voorliggende geval vormt evenwel niet de (eventuele) feitelijke ongelijkheid van vrouwen in (delen van) de betreffende sector de grond, maar de vrees voor onvoldoende aanbod van personeel. De Commissie stelt vast dat er in dit geval geen sprake is van een onderscheid dat tot doel heeft om vrouwen een bevoorrechte positie toe te kennen teneinde feitelijke ongelijkheden op te heffen. Derhalve is de uitzondering van artikel 2 lid 3 Awgb hier niet van toepassing. De Commissie oordeelt dat er sprake is van strijd met de wet. De regeling heeft namelijk niet tot doel om feitelijke achterstanden voor vrouwen op te heffen. Nr 795 (RN-kort) Commissie gelijke behandeling 25 juni 1997 Nr 97-76 Mrs Goldschmidt, Dierx, Nicolai Verzoeker, de Staatssecretaris van Financiën, te Den Haag Kinderopvang, positieve actie Art. 5 lid 1 WGB De Staatssecretaris van Financiën heeft de Commissie verzocht om haar kinderopvangregeling te toetsen aan de wet. De regeling houdt in 1997 nr 6 dat wanneer het budget niet toereikend is om aan alle vraag te voldoen, kinderen van mannelijke medewerkers niet in aanmerking komen voor de regeling. De Commissie concludeert dat cijfers erop duiden dat er sprake is van feitelijke achterstand voor vrouwen. De Commissie is van mening dat het Kalanke-arrest betrekking heeft op een specifieke vorm van voorkeursbeleid, zoals die in dat geval in het geding was, namelijk voorrang voor vrouwen totdat er sprake is van een • vijftig/vijftig verdeling. Dat betekent dat het arrest naar de opvatting van de Commissie niet in de weg staat aan een voorkeursbeleid ter invulling van gelijke kansen van mannen en vrouwen wat betreft de deelname op de arbeidsmarkt, maar eisen stelt aan de gestelde doelen, de zorgvuldigheid en proportionaliteit van de betreffende maatregelen. In eerdere oordelen met betrekking tot werving en selectie heeft de Commissie voorkeursbeleid getoetst aan bepaalde criteria, die betrekking hebben op het vereiste van een aantoonbare relatieve achterstand, gerelateerd aan het beschikbare arbeidsaanbod, en op de geschiktheid en kenbaarheid van de toegepaste voorkeursbehandeling. Voor wat betreft voorkeursbeleid bij arbeidsvoorwaarden zoals kinderopvang is de Commissie van oordeel dat aan de volgende criteria moet worden voldaan 1) de achterstand moet in het concrete geval aannemelijk worden gemaakt; ' 2) vervolgens moet worden vastgesteld of voorkeursbehandeling bij kinderopvang een geschikt middel is om die achterstand op te heffen en voldoet aan eisen van proportionaliteit. Hierbij betrekt de Commissie tevens de wijze waarop de financiële kaders worden gemotiveerd; 3) de voorkeursbehandeling dient duidelijk kenbaar gemaakt te worden. De Commissie wijst erop, dat een regelmatige evaluatie noodzakelijk blijft, om te bezien of in het licht van de feitelijke situatie en de feitelijke mogelijkheden om het budget te verruimen een voorrangsbeleid van vrouwen bij kinderopvang nog gerechtvaardigd is. In casu is het voorkeursbeleid niet in strijd met de wet.
Page 1 and 2: NOVEMBER/DECEMBER 1997 SEXUEEL MISB
Page 3 and 4: Bestrijding sexueel geweld verstand
Page 5 and 6: I ARTIKEL tuele algehele herziening
Page 7 and 8: ing in deze notitie. De motie Van d
Page 9 and 10: I KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMI
Page 11 and 12: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 13 and 14: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 15 and 16: ACTUAUTEITENKATERN Samenstelling El
Page 17: 2.5. Verworpen moet worden de opvat
Page 21 and 22: PENSIOEN Nr 798 (RN-kort) Rechtbank
Page 23 and 24: ken met die van Rechtbank Amsterdam
Page 25 and 26: sioenstortingsplicht als zelfstandi
Page 27 and 28: De ambtenaar van de burgerlijke sta
Page 29 and 30: het overige bewijsmateriaal louter
Page 31 and 32: het aan Y. toegebrachte leed uitzon
Page 33 and 34: ting als medeplegers voor hun reken
Page 35 and 36: volging neemt een aanvang vanaf het
Page 37 and 38: Verkrachting Nr812(RN-kort) Rechtba
Page 39 and 40: mende redenen van humanitaire aard
Page 41 and 42: duidt er op dat de werkzaamheden va
Page 43 and 44: Voor vrouwen die als zelfstandigen
Page 45 and 46: een specialis is ten opzichte van a
Page 47 and 48: 8. Voortgangsbrief emancipatiebelei
Page 49 and 50: ling op enig moment later in de pro
Page 51 and 52: het EG-verdrag plaatsgevonden. Het
Page 53 and 54: echt. 26 Ter aanvulling daarop kan
Page 55 and 56: wen in horizontaal perspectief, SEW
Page 57 and 58: Overwerkvergoeding voor deeltijders
Page 59 and 60: gens mij biedt het karakteriseren v
Page 61 and 62: WOMEN'S LEGAL STUDIES First Announc
Page 63 and 64: Seks en sport (...) Verkrachting is

november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?