november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

More documents

Recommendations

Info

Nachtarbeid Nr 796 (RN-kort) Hof van Justitie EG 13 maart 1997 (Franse Republiek) NrC-197/96 Mrs Moitinho de Almeida, Sevón, Edward, Puissochet, Jann. Commissie EG tegen de Franse Republiek Nachtarbeid Art. 5 lid 1 EG-richtlijn 76/207 Het Hof van Justitie (Vijfde Kamer), rechtdoende, verklaart: 1) Door in artikel L 213-1 van de Code du travail een verbod op nachtarbeid door vrouwen in de industrie te handhaven, terwijl voor mannen een dergelijk verbod niet geldt, is de Franse Republiek de verplichtingen niet nagekomen die op haar rusten krachtens artikel 5, lid 1, van richtlijn 76/207/EEG van de Raad van 9 februari 1976 betreffende de tenuitvoerlegging van het beginsel van gelijke behandeling van mannen en vrouwen ten aanzien van de toegang tot het arbeidsproces, de beroepsopleiding en de promotiekansen en ten aanzien van de arbeidsvoorwaarden. 2) De Franse Republiek wordt verwezen in de kosten. BELASTINGEN Nr 797 Hof 's-Gravenhage 28 februari 1997 Nr 94/0525 Mrs Van Gorkum X tegen de uitspraak van de Inspecteur van de Belastingdienst op het bezwaarschrift van belanghebbende betreffende na te noemen aanslag Au pair als kosten kinderopvang aftrekbaar De kosten voor een au pair zijn als kosten kinderopvang aftrekbaar. De au pair verzorgt de kinderen en verricht geen huishoudelijk werk. Zij heeft als beloning een toelage en kost en inwoning genoten. Verder heeft de belastingplichtige vader een aantal kosten voor zijn rekening genomen, zoals de kosten voor de vliegreis, de ziektenkostenverzekering en dergelijke. Tenslotte is er nog een brief van de au pair waarin zij dit bevestigt. Onder deze omstandigheden komt de rechter tot de conclusie dat I RECHTSPRAAK de kosten kunnen worden afgetrokken. (...) 4. Omschrijving geschil en standpunten van partijen AA. In geschil is het antwoord op de vraag of, en zo ja tot welk bedrag, belanghebbende recht heeft op aftrek van de onder 3.4. genoemde kosten. 4.2. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat de hierboven genoemde kosten voor kinderopvang als beroepskosten zijn aan te merken en derhalve volledig aftrekbaar zijn tot een bedrag van ƒ 15.012 minus een niet-aftrekbaar bedrag van ƒ 7.832 is ƒ 7.180. Hij doet daarbij mede een beroep op het gelijkheidsbeginsel. 4.3. De Inspecteur stelt zich primair op het standpunt dat belanghebbende geen recht heeft op aftrek van de kosten voor kinderopvang omdat belanghebbende naar zijn mening niet aan de voorwaarden, door de staatssecretaris gesteld in de resolutie van 31 oktober 1991, nr. DB91/1259, BNB 1992/19, heeft voldaan omdat belanghebbende geen gedagtekende rekeningen voor kinderopvang heeft overgelegd. Subsidiair stelt de Inspecteur zich op het standpunt dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de kosten die hij heeft gemaakt voor kinderopvang meer bedragen dan de niet aftrekbare drempel als bedoeld in de resolutie, in casu ƒ 7.832. Meer subsidiair neemt de Inspecteur het standpunt in dat de totale kosten voor kinderopvang beneden het in aftrek toegelaten forfaitaire bedrag van ƒ 1.036 blijven. 4.4. Partijen doen hun vorenomschreven standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de stukken, waaronder de eerder vermelde pleitnota's. Zij hebben hun standpunten ter zitting toegelicht, doch aldaar aan hun in de stukken gegeven uiteenzettingen geen grieven of weren toegevoegd. (...) 6. Overwegingen omtrent het geschil (...) 6.2. Met betrekking tot het subsidiaire standpunt van de Inspecteur overweegt het Hof op de verschillende onderdelen als volgt: Kosten vliegreis: Ter zitting heeft belanghebbende zich kunnen verenigen met het door de Inspecteur opgevoerde bedrag: ƒ 887,50. Ziektekostenverzekering: Ter zitting heeft belanghebbende zich kunnen verenigen met het door de Inspecteur opgevoerde bedrag: ƒ 947,02. Advertentiekosten: In casu kon niet zonder deze kosten in kinderopvang worden voorzien; zij kunnen derhalve in aanmerking worden genomen. Kost en inwoning: Het is in strijd met de Nederlandse opvattingen aangaande de verzorging van iemand die in kinderopvang voorziet, deze aan het lot over te laten waar het voeding en onderdak betreft. De daarmede samenhangende kosten, voor de bepaling waarvan de regels voor de loonbelasting tot uitgangspunt hebben gediend, kunnen naar eenparig oordeel van partijen op ƒ 4103 worden gesteld. Kosten cursus Nederlands: De overeengekomen toezegging dat voor een bedrag van ƒ 170 een cursus Nederlands voor buitenlanders mag worden gevolgd, komt het Hof uitermate verstandig voor. Het is immers bij kinderopvang van groot belang dat degenen die zich daarmede belasten en, zoals in het onderhavige geval, uit het buitenland afkomstig zijn, de Nederlandse taal enigermate beheersen, opdat zij de kinderen die onder hun toezicht vallen, niet slechts kunnen begrijpen waar het hun wensen betreft, doch evenzeer hun ongerechtvaardigde verlangens kunnen weerstreven. De cursus is, blijkens het daaraan te besteden bedrag, zo beperkt, dat niet van een daardoor ontstane persoonlijke verrijking kan worden gesproken. De kosten acht het hof derhalve in aanmerking te nemen. 6.3. De totale kosten van kinderopvang kunnen met inachtneming van het vorenoverwogene worden gesteld op; kosten vliegreis ƒ 887,50 telefoonkosten ƒ 500,00 ziektekostenverzekering ƒ 947,02 zakgeld ƒ 5400,00 advertentiekosten ƒ 395,28 kost en inwoning ƒ 4103,00 drempel ƒ 12232,80 ƒ 7832,00 in aanmerking te nemen ƒ 4400,80 6.4. Het belastbare inkomen dient derhalve te worden verminderd tot ƒ 100.640. (...) NEMESIS
PENSIOEN Nr 798 (RN-kort) Rechtbank 's-Gravenhage 20 december 1996 Nr AWB 96/2432 ABP en AWB 96/4484 ABP Mrs Poustochkine, Blok-Bitter, Miedema N, eiseres, gemachtigde mr R.K. van der Brugge tegen het bestuur vari de Stichting Pensioenfonds ABP, verweerder, gemachtigden mrs R.J.A. van Liessum en J.H.L. Rademakers Wet Vps Art. 26 BuPo-verdrag, VN-vrouwenverdrag, art. 119 EEG-verdrag, EGrichtlijn 86/378 Volgens de Wet verevening pensioenrechten heeft de vrouw, omdat zij voor 1981 is gescheiden, recht op een kwart van het pensioen. De vrouw wil aanspraak maken op de helft van het pensioen. De rechtbank wijst deze vordering af. Volgens de rechtbank komt aan het door eiseres ingeroepen VN-vrouwenverdrag geen rechtstreekse werking toe. Ook het discriminatieverbod van art. 26 BuPo-verdrag is hier niet van toepassing omdat volgens de rechtbank voor het onderscheid redelijke en objectieve gronden aanwijsbaar zijn. Blijkens de parlementaire geschiedenis is gestreefd naar een evenwichtige verdeling van de rechten en plichten van de vereveningsgerechtigde en vereveningsplichtige. Met name de door de Wet Vps gemaakte inbreuk op de rechtszekerheid van laatstgenoemde groep is aanleiding geweest voor matiging van de pensioenverdeling en het stellen van eisen aan de huwelijksduur en de aanwezigheid van minderjarige kinderen tijdens het huwelijk. De zaak is in hoger beroep. Deze zaak is gegarandeerd door het Proefprocessenfonds Rechtenvrouw. Nr799 Rechtbank Utrecht 19 maart 1997 nr. 55964/HA ZA 96-594; PJ 1997, 22 Mrs Kranenburg, Pinckaers, Ebeling Vroege, appellante, procureur mr M. Greebe, tegen NCIV en Stichting Pensioenfonds NCIV, geïntimeerden, procureur mr E. Lutjens Toelating tot pensioenregeling, deel- RECHTSPRAAK tijd, geen verjaring of rechtsverwerking Art. 119 EEG-verdrag, art. 2004 Oud BW Appellante eist aansluiting bij een pensioenregeling met terugwerkende kracht, nadat zij als deeltijder in het verleden uitgesloten is geweest. Na de beantwoording van vragen door het HvJ EG (RN 1994, 424), werd in eerste aanleg een verjaringstermijn van vijfjaar (art. 3:307 BW) toepasselijk geacht (RN 1995, 525, m.nt. Margriet Adema). In hoger beroep worden de grieven gehonoreerd en acht de rechtbank op grond van artikel 2004 Oud BW een verjaringstermijn van dertig jaar toepasselijk. Beroep op strijd met de redelijkheid en billijkheid omdat appellante haar vordering vijftien jaar na indiensttreding heeft ingesteld (rechtsverwerking), wordt afgewezen. Volgt veroordeling tot opname in de pensioenregeling vanaf 8 april 1976 onder toewijzing van pro rata pensioenaanspraken. (...) 3. Beoordeling van het hoger beroep 3.1. De grieven I en II richten zich tegen het oordeel van de kantonrechter dat de vordering van Vroege ingevolge het bepaalde in art. 3:307 BW is verjaard voorzover de vordering betrekking heeft op de periode van 8 april 1976 tot 11 november 1986. 3.2. De grieven slagen. Vroege vordert zowel in het verzoekschrift in de eerste aanleg als (primair) in hoger beroep - zij het in iets andere bewoordingen - aansluiting bij de pensioenregeling van NCIV c.s. met terugwerkende kracht vanaf 8 april 1976, de datum van het arrest Defrenne II van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen. Vroege heeft bij pleidooi terecht aangevoerd dat de verjaring van deze vordering tijdig is gestuit door het verzoekschrift van 8 november 1991, ingekomen ter griffie van het kantongerecht op 11 november 1991. Het huidig Burgerlijk Wetboek is immers pas nadien, op 1 januari 1992, in werking getreden. In november 1991 gold voor de vordering van Vroege nog een verjaringstermijn van 30 jaar (ingevolge het bepaalde in art. 2004 oud BW). Haar vordering was in november 1991 dus nog niet verjaard en is door indiening van het verzoekschrift tijdig gestuit (vgl. art. 120 Overgangswet NBW). 3.3. NCIV c.s. stellen zich op het stand- 1997 nr 6 punt dat Vroege eerst bij pleidooi hééft gegriefd tegen het oordeel van de kantonrechter dat de bepalingen betreffende verjaring van het huidig, na 1 januari 1992 in werking getreden, Burgerlijk Wetboek op de vordering van Vroege van toepassing zijn. Zij stellen dat dit in strijd is met de goede procesorde en daarom ontoelaatbaar. NCIV c.s. menen dat de rechtbank gebonden is aan het oordeel van de kantonrechter nu art. 48 Ry niet noopt tot het ambtshalve aanvullen van de rechtsgronden en bovendien de regels omtrent verjaring niet van openbare orde zijn. 3.4. Dit betoog gaat niet op. Vroege heeft met de grieven I en II immers duidelijk en tijdig gegriefd tegen het oordeel van de kantonrechter dat haar vordering voor een groot deel was verjaard. Het enkele feit dat zij bij memorie van grieven ten onrechte heeft verwezen naar artikelen uit het huidig Burgerlijk Wetboek betekent niet dat de rechtbank niet gehouden is, op grond van het bepaalde in art. 48 Rv, ambtshalve te onderzoeken of de feiten die Vroege aan haar verweer tegen het beroep op verjaring ten grondslag heeft gelegd dat verweer kunnen dragen (vlg. HR 1 februari 1991 NJ 1991, 598). Dit zou slechts anders zijn indien zou moeten worden aangenomen dat Vroege haar vordering, en haar verweer tegen het beroep op verjaring, uitsluitend beoordeeld wenste te zien naar de bepalingen van het huidig Burgerlijk Wetboek. Dat blijkt echter niet uit de gedingstukken. Vroege heeft in eerste aanleg, bij akte van 20 september 1995 onder punt 6, gesteld dat NCIV c.s. in rechte zijn betrokken vóór de inwerkingtreding van het huidig Burgerlijk Wetboek en zij heeft onder verwijzing naar art. 120 van de Overgangswet aangevoerd dat daardoor de verjaring was gestuit. Bij memorie van grieven heeft Vroege naar haar stellingen in eerste aanleg ten aanzien van de toepasselijke verjaringstermijn verwezen. Bovendien heeft Vroege bij pleidooi uitdrukkelijk gesteld dat de verjaringstermijnen van het huidig Burgerlijk Wetboek niet op haar vordering van toepassing zijn en dat zij haar verweer tegen het beroep op verjaring beoordeeld wenst te zien naar de bepalingen van het oude, tot 1 januari 1992, geldende Burgerlijk Wetboek. 3.5. Nu de grieven I en II slagen behoeft grief III geen bespreking meer. 3.6. NCIV en het Pensioenfonds hebben tevergeefs als verweer gevoerd dat Vroege haar recht om met terugwer-
Page 1 and 2: NOVEMBER/DECEMBER 1997 SEXUEEL MISB
Page 3 and 4: Bestrijding sexueel geweld verstand
Page 5 and 6: I ARTIKEL tuele algehele herziening
Page 7 and 8: ing in deze notitie. De motie Van d
Page 9 and 10: I KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMI
Page 11 and 12: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 13 and 14: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 15 and 16: ACTUAUTEITENKATERN Samenstelling El
Page 17 and 18: 2.5. Verworpen moet worden de opvat
Page 19: 5. Het oordeel van de Commissie De
Page 23 and 24: ken met die van Rechtbank Amsterdam
Page 25 and 26: sioenstortingsplicht als zelfstandi
Page 27 and 28: De ambtenaar van de burgerlijke sta
Page 29 and 30: het overige bewijsmateriaal louter
Page 31 and 32: het aan Y. toegebrachte leed uitzon
Page 33 and 34: ting als medeplegers voor hun reken
Page 35 and 36: volging neemt een aanvang vanaf het
Page 37 and 38: Verkrachting Nr812(RN-kort) Rechtba
Page 39 and 40: mende redenen van humanitaire aard
Page 41 and 42: duidt er op dat de werkzaamheden va
Page 43 and 44: Voor vrouwen die als zelfstandigen
Page 45 and 46: een specialis is ten opzichte van a
Page 47 and 48: 8. Voortgangsbrief emancipatiebelei
Page 49 and 50: ling op enig moment later in de pro
Page 51 and 52: het EG-verdrag plaatsgevonden. Het
Page 53 and 54: echt. 26 Ter aanvulling daarop kan
Page 55 and 56: wen in horizontaal perspectief, SEW
Page 57 and 58: Overwerkvergoeding voor deeltijders
Page 59 and 60: gens mij biedt het karakteriseren v
Page 61 and 62: WOMEN'S LEGAL STUDIES First Announc
Page 63 and 64: Seks en sport (...) Verkrachting is

november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?