november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

More documents

Recommendations

Info

(...) 2. Beoordeling van het geschil 2.1. Z. heeft in de eerste plaats aangevoerd dat X. niet ontvankelijk is in haar vordering, nu zij met dit kort geding — blijkens onder meer haar stellingen in de dagvaarding - niet beoogt dat een voorlopige voorziening wordt getroffen, maar definitieve vaststelling beoogt van de gevorderde schadevergoeding. Hieromtrent overweegt de president dat, ook als juist is hetgeen Z. stelt (X. heeft het gestelde betwist), dit aan ontvankelijkheid van X. in haar vordering in kort geding niet in de weg staat. Daargelaten wat X. met het onderhavige kort geding beoogt brengt de aard van de kort geding procedure mee dat de president slechts een voorlopig oordeel kan uitspreken, zonder definitief de rechten en verplichtingen van partijen vast te stellen. Van een definitieve vaststelling van de beweerdelijk door Y. geleden schade kan in dit kort geding dan ook geen sprake zijn. Het voorgaande brengt mee dat X. in haar vordering kan worden ontvangen. 2.2. De gevraagde voorziening strekt tot betaling van een geldsom. Voor de vraag of plaats is voor toewijzing bij voorraad van een geldvordering in kort geding zal niet alleen onderzocht moeten worden of het bestaan van de vordering voldoende aannemelijk is, maar ook of daarnaast sprake is van feiten en omstandigheden, die meebrengen dat uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening is vereist, terwijl in de afweging van belangen mede moet worden betrokken de vraag naar het risico van onmogelijkheid van terugbetaling, welk risico kan bijdragen tot weigering van de gevraagde voorziening. Geoordeeld wordt dat X., naar zij heeft aangevoerd, naast een veroordeling tot betaling van (een voorschot op) immateriële schadevergoeding, met het onderhavige kort geding ook (impliciet) beoogt erkenning van het leed te verkrijgen, dat Y. (en X.) is aangedaan. Daarin is naar het oordeel van de president voldoende spoedeisend belang gelegen bij de gevraagde voorziening. Overigens leent een zaak als de onderhavige zich in beginsel ook goed voor behandeling in een bodemprocedure onder het versneld regime, waar in de regel binnen een redelijk korte termijn een (eind-)vonnis volgt. 2.3. Aan het gevorderde legt X. ten grondslag dat Z. onrechtmatig jegens Y. heeft gehandeld, ten gevolge waarvan Y. immateriële schade heeft gele- RECHTSPRAAK den. Als voorschot op die schade vordert X. in dit kort geding ƒ 15.000,-. X. heeft er in dit verband, mede aan de hand van een rapportage van het Zorg Centrum te A. d.d. 14 maart 1997 en rapportages van de Stichting Jeugd €n Gezin van 10 april 1996 en 17 maart 1997 op gewezen dat de reeds bij Y. aanwezige problematiek als ADHDkind, na het sexueel misbruik door Z., sterk is geïntensiveerd. Onder meer bleek Y. het vertrouwen in de hulpverlening kwijt te zijn en met veel moeite lukt het nu op het 'Groot E.', waar Y. thans verblijft, het vertrouwen te herstellen. De gehele gang van zaken en de gang van Y. langs diverse instellingen heeft volgens X. een sterke wissel getrokken op Y. zelf, maar ook op X. en haar gezin. Overwogen wordt dat Z. heeft erkend dat hij Y. op een avond in februari 1996 tweemaal onzedelijk heeft betast, waarmee hij onrechtmatig jegens Y. heeft gehandeld. Ook uit het tussenvonnis van de rechtbank van 18 september 1996 blijkt dat voorlopig tot enige (strafrechtelijke) bewezenverklaring kan worden gekomen van hetgeen Z. ten laste is gelegd. Over de aard van de ontuchtige handelingen laat het vonnis zich niet uit. In het onderhavige kort geding is daaromtrent alleen komen vast te staan dat Z. bij zijn handelen het geslachtsdeel van Y. heeft betast. Verder staat vast dat het handelen van Z. hem kan worden toegerekend. 2.4. Z. betwist evenwel dat in een geval als het onderhavige een bedrag aan ƒ 15.000,- aan immateriële schadevergoeding redelijk en billijk is, waartoe hij heeft verwezen naar jurisprudentie in vergelijkbare zaken. Voorts betwist Z. het causaal verband tussen zijn handelingen en de gestelde schade. Uit de door X. overgelegde rapportages komt volgens Z. naar voren dat de ontuchtige handelingen de situatie niet bepaald positief beïnvloed hebben, maar dat de aard van de problematiek van Y. op zich niet is veranderd. Het is volgens Z. zeer de vraag of er geen andere aspecten zijn dan zijn onrechtmatig handelen, die nadien hebben geleid tot de problemen bij Y. en daarmee verband houdend de diverse (mislukte) plaatsingen bij instellingen. Volgens Z. was al in december 1995 bekend dat 'De B.' geen geschikte plaats voor Y. was. Verder is er volgens Z. reden, gezien zijn inkomenspositie en de verwachting dat hij eind van dit jaar in de bijstand zal belanden, de schadevergoeding te matigen. Tenslotte is door Z. nog gewezen op het restitutierisico aan de zijde van X. Geoordeeld wordt dat niet valt uit te sluiten dat de problemen, die Y. heeft ondervonden na de door Z. gepleegde ontucht niet rechtstreeks en uitsluitend het gevolg zijn van het onrechtmatig handelen van Z. Zo staat vast dat bij Y. als ADHD-kind reeds voor de door Z. gepleegde ontucht sprake was van problematiek. Voorts staat vast dat reeds in december 1995 bekend was dat Y. op 'De B.' niet op de juiste plek was (blijkens de overgelegde rapportage van het Zorg Centrum te A. was men bij 'De B.' in december 1995 tot de conclusie gekomen dat zowel het klimaat als de populatie een contra-indicatie vormde voor verder verblijf van Y. aldaar). Een en ander vormt naar het voorlopig oordeel van de president geen reden om het bestaan van enig causaal verband tussen enerzijds het onrechtmatig handelen van Z. en anderzijds de nadien door Y. ondervonden problemen in twijfel te trekken. In de eerste plaats is algemeen bekend dat het plegen van ontucht met minderjarigen psychisch leed voor de minderjarige met zich brengt. Voorts is, gezien de door X. overgelegde rapportages van het Zorg Centrum te A. en de Stichting Jeugd en Gezin, aannemelijk dat de door Z. bij Y. gepleegde ontucht de problematiek bij Y. heeft geïntensiveerd. Ook moet in aanmerking worden genomen dat Z. als groepsleider bekend mag worden verondersteld met de reeds aanwezige problematiek bij Y. hetgeen voor hem een reden te meer had moeten zijn zich van ontuchtige handelingen jegens Y., die zich als pupil in een kwetsbare en afhankelijke positie bevond, te onthouden. Er bestaat naar het voorlopig oordeel van de president voldoende aanleiding de problemen die Y. na de door Z. gepleegde ontucht heeft ondervonden mede aan het onrechtmatig handelen van Z. toe te schrijven. 2.5. In een geval als het onderhavige, waar (een voorschot op) vergoeding van immateriële schade wordt gevorderd, dient de hoogte van de schade naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid (voorlopig) te worden vastgesteld, rekening houdend met de omstandigheden van het concrete geval. Voor wat betreft die omstandigheden is enerzijds van belang dat de ontuchtige handelingen door Z. bij Y., op één avond tweemaal hebben plaatsgevonden. Daarbij is geen geweld door Z. gebruikt, terwijl door X. geen omstandigheden zijn gesteld, waaruit volgt dat 16 NEMESIS
het aan Y. toegebrachte leed uitzonderlijk groot is, zonder daarbij afbreuk te doen aan de ernst en het verwerpelijk karakter van het handelen van Z. Anderzijds weegt mee dat Z. aanvankelijk heeft ontkend Y. onzedelijk te hebben betast, welk feit hij later heeft bekend, toen nog een aangifte van ontuchtig handelen was gevolgd van een andere pupil van 'De B.'. Aangenomen kan worden dat deze aanvankelijke ontkenning door Z. mede tot gevolg heeft gehad dat Y. door de leiding van 'De B.' eerst niet werd geloofd en Y. (en X.) na de gebeurtenis op 'De B.' van die zijde geen opvang en steun heeft verkregen. Aannemelijk is dat een en ander de verwerking door Y. van het gebeuren zal hebben bemoeilijkt. Alle omstandigheden in onderlinge samenhang bezien acht de president een voorschot van ƒ 5.000,- op vergoeding van door Y. geleden immateriële schade redelijk en billijk. Nu het hier een naar billijkheid vastgesteld bedrag betreft, is in zoverre geen plaats meer voor matiging van schadevergoeding. Dit geldt in dit kort geding nog te meer, nu slechts sprake is van een voorschot op de schadevergoeding. Aannemelijk is dat genoemd bedrag van ƒ 5.000,ook in een eventuele bodemprocedure toewijsbaar zal zijn. Gelet hierop legt het restitutierisico niet een zodanig zwaar gewicht in de schaal, dat dit aan toewijzing van genoemd bedrag (zonder nadere voorwaarden) in de weg staat. 2.6. Nu X., voor wat betreft het door haar gevorderde voorschot, slechts deels in het gelijk wordt gesteld, bestaat aanleiding de kosten van het geding als na te melden te compenseren. (...) Sextoerisme Nr 810 Hof 's-Gravenhage 26 februari 1997 Mrs De Savornin Lohman, Harms, Gerritzen OM tegen van de,r S, advocaat mr D. van der Landen Ontucht, sexuele kindermishandeling in buitenland, verkrachting Art. 6 EVRM, art. 261 Sy, art. 27, 36b, 36c, 36d, 47, 57, 240b, 242, 243, 245, 247 WvSr. Van der S wordt ervan beschuldigd dat hij: kinderporno in voorraad heeft gehad en hiervan een gewoonte RECHTSPRAAK heeft gemaakt, (meermalen) ontucht heeft gepleegd met een vrouw van wie hij weet dat zij in staat van lichamelijke onmacht verkeert, samen met iemand anders een vrouw verkracht heeft en in de Filipijnen sexueel binnengedrongen is bij een meisje jonger dan twaalf jaar dan wel ontuchtige handelingen heeft gepleegd, mede bestaand uit het sexueel binnendringen van het lichaam, met een meisje tussen de twaalf en zestien jaar. In hoger beroep eiste de Procureur-Generaal een straf van zes jaar en veroordeelde het hof de verdachte tot vijf jaar. (...) Het vonnis waarvan beroep De arrondissementsrechtbank te 's- Gravenhage heeft de verdachte bij voormeld vonnis op tegenspraak wegens misdrijven veroordeeld tot vijf jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf. De officier had 8 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf gevorderd. De beslissing op het hoger beroep Het hof komt na opnieuw gehouden onderzoek tot een andere bewezenverklaring dan de eerste rechter in het vonnis, waarvan beroep. Daarom wordt het vonnis vernietigd en wordt opnieuw recht gedaan. De toepasselijkheid van de Nederlandse strafwet Op de onder 4, 5 en 6 tenlastegelegde feiten, die in Manilla op de Filippijnen zijn begaan, is door de Filippijnse wet straf gesteld, terwijl die feiten in Nederland als misdrijven worden beschouwd. Ten aanzien van genoemde feiten is derhalve de Nederlandse strafwet van toepassing. Geldigheid van de dagvaarding ten aanzien van de dagvaarding De verdediging heeft aangevoerd dat de inleidende dagvaarding op een aantal onderdelen nietig moet worden verklaard. Ten eerste had er geen foto- en videomateriaal in de tenlastelegging opgenomen mogen worden, omdat door deze opname in de tenlastelegging de foto's en video's ook bewezen moeten worden verklaard, hetgeen onmogelijk is. Het hof overweegt hierover hieromtrent, dat opname van foto- en/of videomateriaal als geïntegreerd, en mitsdien te bewijzen, onderdeel van de tenlastelegging niet mogelijk is. Als in de tenlastelegging slechts wordt verwezen naar dit materiaal en het de individualisering van de aan de verdachte verweten gedraging ten goede komt is het wel mogelijk. En in deze zin moet de betreffende tenlastelegging begrepen worden. Voorts heeft de raadsman aangevoerd dat de tenlastelegging strijdig is met de informatiefunctie als bedoeld in artikel 6 lid 3, sub a EVRM. In de tenlastelegging zijn tellerstanden opgenomen , welke verwijzen naar onderdelen van videobanden. Daar tellerstanden per videorecorder kunnen verschillen, weet verdachte niet naar welk onderdeel van de band de tenlastelegging verwijst. Het hof verwerpt dit verweer. Weliswaar kan de tellerstand per videorecorder enige geringe afwijking vertonen, maar zowel bij de behandeling ter terechtzitting in eerste aanleg als die in hoger beroep is gebleken dat de in de tenlastelegging bedoelde passages op de band snel en zonder enig probleem te vinden waren en er geen enkele discussie bestond over de bedoelde lengte en inhoud. Voor verdachte is derhalve steeds voldoende duidelijk geweest waartegen hij zich had te verdedigen. Geldigheid van de inleidende dagvaarding ten aanzien van het onder 1 tenlastegelegde De raadsman heeft aangevoerd dat het onder 1 tenlastegelegde feit niet voldoet aan de eisen van art. 261 Sv nu die tenlastelegging onbegrijpelijk is aangezien verdachte wordt tenlastegelegd (ex art. 240b Sr) dat hij ... materiaal 'heeft vervaardigd en/of ingevoerd en/of in voorraad heeft gehad'... 'immers is bij verdachte "materiaal aangetroffen".' Het hof is het hiermee eens en vernietigt de tenlastelegging partieel en wel het onderdeel waarin verdachte wordt verweten: heeft vervaardigd en/of heeft ingevoerd. Voorts is verdachte tenlastegelegd dat hij kinderporno 'in voorraad heeft gehad' hetgeen zou moeten blijken uit het feit dat bij verdachte als zodanig te kwalificeren 'afbeeldingen zijn aangetroffen'. De raadsman stelt hieromtrent dat het aantreffen van materiaal bij de verdachte niets zegt over het bezit daarvan en "zelfs als dat zo zou zijn, dan sluit het begrip 'in voorraad hebben' niet aan bij de in de tenlastelegging opgenomen feitelijke omschrijving. Het hof verwerpt dit verweer aangezien het aantreffen van materiaal het in voorraad hebben daarvan kan impliceren, zodat niet valt in te zien dat 1997 nr 6 17
Page 1 and 2: NOVEMBER/DECEMBER 1997 SEXUEEL MISB
Page 3 and 4: Bestrijding sexueel geweld verstand
Page 5 and 6: I ARTIKEL tuele algehele herziening
Page 7 and 8: ing in deze notitie. De motie Van d
Page 9 and 10: I KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMI
Page 11 and 12: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 13 and 14: KRONIEK VAN HET PERSONEN- EN FAMILI
Page 15 and 16: ACTUAUTEITENKATERN Samenstelling El
Page 17 and 18: 2.5. Verworpen moet worden de opvat
Page 19 and 20: 5. Het oordeel van de Commissie De
Page 21 and 22: PENSIOEN Nr 798 (RN-kort) Rechtbank
Page 23 and 24: ken met die van Rechtbank Amsterdam
Page 25 and 26: sioenstortingsplicht als zelfstandi
Page 27 and 28: De ambtenaar van de burgerlijke sta
Page 29: het overige bewijsmateriaal louter
Page 33 and 34: ting als medeplegers voor hun reken
Page 35 and 36: volging neemt een aanvang vanaf het
Page 37 and 38: Verkrachting Nr812(RN-kort) Rechtba
Page 39 and 40: mende redenen van humanitaire aard
Page 41 and 42: duidt er op dat de werkzaamheden va
Page 43 and 44: Voor vrouwen die als zelfstandigen
Page 45 and 46: een specialis is ten opzichte van a
Page 47 and 48: 8. Voortgangsbrief emancipatiebelei
Page 49 and 50: ling op enig moment later in de pro
Page 51 and 52: het EG-verdrag plaatsgevonden. Het
Page 53 and 54: echt. 26 Ter aanvulling daarop kan
Page 55 and 56: wen in horizontaal perspectief, SEW
Page 57 and 58: Overwerkvergoeding voor deeltijders
Page 59 and 60: gens mij biedt het karakteriseren v
Page 61 and 62: WOMEN'S LEGAL STUDIES First Announc
Page 63 and 64: Seks en sport (...) Verkrachting is

november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?