november/december 1 9 9 7 vn-vrouwen verdrag roniek ... - Aletta

De ambtenaar van de burgerlijke stand,
appellant, procureur mr J.M.J. Huver
tegen 1. X, 2. Y, geïntimeerde, procureur
mr B. Peek
Biologisch ouderschap, family life,
opmaken geboorte-akte
Art. 8 EVRM, art. 1:20, 198, Besluit
Burgerlijke Stand 1994 art. 39 lid 2
De ouders zijn gescheiden, binnen
306 dagen wordt een kind geboren.
De moeder woont samen met de biologische
vader. De moeder en de biologische
vader willen dat in de geboorteakte
het kind direct de naam
krijgt van de biologische vader zonder
enige vermelding van de naam
van de ex-echtgenoot of van het kort
geding vonnis. Dit verzoek wordt gehonoreerd.
Uit de tussen partijen vaststaande
feiten kan niet anders worden geconcludeerd
dan dat de relatie tussen de
man en het kind moet worden gekwalificeerd
als family life, zodat een
rechterlijke uitspraak daarvan niet
nodig was. In die gevallen doet de
rechter immers niets anders dan
naar aanleiding van een - door de
ambtenaar niet weersproken - verklaring
van de verzoekers dat zij samenleven,
concluderen dat er sprake
is van family life, welke conclusie de
ambtenaar ook zelf had kunnen en
behoren te trekken.
Omgang
Nr 805 (RN-kort)
Rechtbank Assen
27 mei 1997
Nr 14625, KG 1997, 204
MrMünzebrock
X, de vrouw, eiseres, advocaat mr M.
Verheul tegen Y, de man, gedaagde,
advocaat mr J.A. Kamphuis
Omgangsregeling, dwangsom, verrekening
alimentatie
Bij vonnis in kort geding (d.d. 12 december
1995) is de vrouw veroordeeld
tot naleving van de omgangsregeling
met oplegging van een
dwangsom van ƒ 250,- en schorsing
van de verplichting van de man om
alimentatie te betalen voor de kinderen
voor één maand voor iedere
keer, dat de omgangsregeling niet zal
worden nageleefd. De vrouw verzoekt
nogmaals de omgangsregeling
te stoppen en de dwangsom op te heffen.
De vrouw heeft hiertoe aange-
RECHTSPRAAK
voerd dat zij het vermoeden heeft
dat er bij de man dingen zijn gebeurd
die niet door de beugel kunnen.
Zij kan dit echter niet bewijzen.
De raad van de kinderbescherming
krijgt opdracht het onderzoek snel
uit te voeren.
De rechter is 'met de man van oordeel
dat er gelet op de houding van
de vrouw aanleiding bestaat af te
wijken van de gebruikelijke compensatie
van proceskosten bij ex-echtelieden.
De vrouw zal als de in het ongelijk
te stellen partij in de kosten
van het geding worden veroordeeld.'
Zie ook: Hoge Raad 24 januari 1997,
RN 1997, 781.
Vaderschapsactie
Nr806
Hof 's-Gravenhage
31 mei 1996
Nr851R95
Mrs Pieters, Van Oldenborgh, Van
Teeffelen
F, appellante, de vrouw, procureur mr
E.H. van Staden ten Brink tegen L, verweerder,
de man, procureur mr E. Grabandt
Vaderschapsactie, verjaring
Art. 8 EVRM, art. 1:405 lid 2 BW
Er is sprake van een ernstig vermoeden
dat de man de vader is, doch met
het bestaan van dit ernstig vermoeden,
bezien in samenhang met de
weigering van de man om aan bloedonderzoek
mee te werken, kan niet
gelijk worden gesteld de situatie dat
door de man het biologisch vaderschap
daadwerkelijk is erkend (HR 5
januari 1996, RN 1996, 572, m.nt.
Ineke de Hondt). Artikel 1:405 lid 2
BW kan daarom niet buiten toepassing
blijven.
(...)
Beoordeling van de zaak in hoger beroep
1. De man heeft niet ontkend dat hij de
vader van B kan zijn. maar volgens
hem kan ook een ander dan hij de vader
zijn. Ter terechtzitting in hoger beroep
heeft zijn raadsman verklaard dat de
man daaromtrent geen zekerheid wenst
en dus niet bereid is mee te werken aan
een bloedonderzoek. Mocht het hof tot
inwilliging van het verzoek van de
vrouw komen, dan betaalt de man liever
voor een kind dat mogelijk van een
ander is dan zekerheid te hebben omtrent
het vaderschap van het kind.
1997 nr 6
2. De man heeft in hoger beroep gewezen
op de uitspraak van de Hoge Raad
van 20 januari 1995, NJ 1995, 326 en
op die grond de juistheid van de nietontvankelijkverklaring
van de vrouw
door de rechtbank verdedigd.
3. Het hof overweegt als volgt.
3.1. Uit de rechtspraak van de Hoge
Raad (laatstelijk HR 5 januari 1996, nr.
15.849) blijkt dat artikel 1:405 lid 2
BW niet van toepassing is indien tussen
partijen zou vaststaan dat de man
de biologische vader is van B.
3.2. De vrouw heeft ook ter terechtzitting
in hoger beroep volhard bij haar
standpunt dat de man de vader van B is.
Zij heeft daarbij een schriftelijk verklaring
d.d. 14 februari 1996 overgelegd
van mevrouw H., die in 1987 apothekersassistente
was in apotheek H-N te
V. Uit deze verklaring blijkt dat de man
in het voorjaar van 1987 een zwangerschapstest
heeft gekocht bij de betreffende
apotheek. Ter toelichting
heeft de vrouw ter zitting verklaard dat
zij zelf al eerder gebruik had gemaakt
van een zwangerschapstest en dat de
uitslag van deze test positief was, zodat
zij wist dat zij in verwachting was. Nadat
deze test was herhaald met het door
de man aangeschafte exemplaar en de
uitslag wederom positief was, heeft
volgens de lezing van de vrouw de man
aan haar voorgesteld om tot abortus
over te gaan, waartoe de vrouw niet bereid
was.
3.3. Deze gang van zaken is ter zitting
in hoger beroep van de zijde van de
man niet, althans onvoldoende gemotiveerd
weersproken.
3.4. De man heeft evenwel ook doen
aanvoeren dat de vrouw in het in artikel
1:394 lid 3 BW bedoelde tijdvak ook
met een ander gemeenschap heeft gehad.
De vrouw op haar beurt heeft ontkend
in het conceptietijdvak gemeenschap
te hebben gehad met een andere
man. Zij heeft wel toegegeven dat zij in
een relatief vroeg stadium (voor de
kennismaking met de man) al vakantieplannen
had gemaakt met een andere
vriend en dat zij aan die vakantie ook
een begin van uitvoering heeft gegeven,
maar zij heeft daaraan toegevoegd
dat zij deze vakantie kort na het begin
daarvan heeft gestaakt gelet op haar relatie
met de man.
3.5. Ook deze gang van zaken is ter zitting
in hoger beroep van de zijde van de
man niet, althans onvoldoende gemotiveerd
weersproken.
4. Uit het vorenoverwogene blijkt weliswaar
dat er sprake is van een ernstig
vermoeden dat de man de vader van B
is doch het bestaan van dit ernstig ver-
13