Bijlage 2 - Stichting Papua Erfgoed

Aan zo'n vlucht per Garuda is overigens niet veel typisch
Indonesisch te ontdekken. Ja, het logo op de staart, en op
de kleding van de crew maar dan heb je het al bijna gehad.
Voor de rest zou het elke willekeurige andere intercontinentale
vlucht kunnen zijn. In vergelijking tot de
vele en grote overeenkomsten zijn de verschillen slechts
details en nauwelijks van belang. Het zijn altijd films uit
dezelfde Amerikaanse pulpmolen; uit je stoelleuning
komt muziek gerangschikt volgens dezelfde acht categorieën;
de tijdschriften in de rugleuning van de stoel voor
je is bij elke maatschappij van dezelfde opzet en glossy
uitvoering en bevat altijd met veel zorg samengestelde
non-informatie. Het cabinepersoneel is uitgedost in uniformen
die hoogstens in kleurschakeringen afwijken van
alle concurrenten en loopt rond met dezelfde opgeplakte
glimlach terwijl ze drukdoende zijn al je wensen te vervullen.
Intussen word je met hoge snelheid verplaatst
over grote afstanden terwijl je zelf, geperst in een krappe
ruimte en krampachtige houding, tot nagenoeg volledige
immobiliteit wordt gedwongen. Kortom, de hele operatie
is opgeknipt in een aantal onderdelen die allemaal in hoge
mate gestandaardiseerd zijn. Vliegen met intercontinentale
maatschappijen is net zoiets als wandelen door een
willekeurige winkelstraat in Nederland: hooguit de volgorde
van de filialen van Blokker, Kruidvat, Hema en Etos
kan afwijken. En omdat hierdoor vliegen niet alleen een
beetje ongezond maar vooral erg monotoon is leent zo'n
lange vlucht naar de andere kant van de wereld zich heel
goed om oude, halfvergeten kennis weer wat op te halen.
Bijvoorbeeld op het punt van Soekarno's territoriale ambities
en de argumenten die hij daarbij gebruikte.
Toen Japan er rekening mee ging houden dat het tot
de verliezers van de Tweede Wereldoorlog zou kunnen
gaan behoren werd er in een aantal bezette gebieden een
proces tot verzelfstandiging gestimuleerd. Dit gebeurde
10