Bijlage 2 - Stichting Papua Erfgoed

gen. Dit doet zich overigens niet alleen in de Baliemvallei
voor, op Biak werd ons al verteld dat de Papoea's op deze
wijze van hun liefde konden getuigen.
Een andere, nog nieuwere categorie gebouwen is die
van de scholen. Die zijn in architectonisch opzicht minder
storend in de natuurlijke harmonie van deze omgeving
want het is altijd laagbouw. Ook om andere redenen
is het lastig om bezwaren te uiten tegen hun aanwezigheid.
Ligt de start naar een beter leven immers niet bij de
invoering van onderwijs? Maar beter dan wat, beter op
welk gebied? We stappen herhaaldelijk zo'n schooltje
binnen. Dat kan, onaangekondigd. Niemand maakt daartegen
bezwaar, integendeel we worden steeds met veel
verbaasde vriendelijkheid begroet. Maar steeds bekruipt
me het gevoel dat ik terecht ben gekomen in een instituut
dat op de allereerste plaats de functie lijkt te hebben van
een krachtig propagandamiddel. Zo kan het gebeuren dat
bij zo'n onverwacht bezoek een van de leerkrachten zijn
klas instrueert om een welkomstlied in te zetten. Dat
gaat, uiteraard, in het Indonesisch maar het kost geen enkele
moeite om uit de tekst op te maken dat we luidkeels
worden toegezongen over de Here Jezus. En alle kinderen,
op alle scholen gaan onveranderlijk gekleed in een
witte bloes en in een rode rok of broek; dus in de kleuren
van de Indonesische vlag. Het is moeilijk om niet ontroerd
te raken van het hartverwarmende enthousiasme
waarmee de kinderen ons begroeten, het is moeilijk om
niet enthousiast te worden over de invoering van onderwijs
op grote schaal, voor de hier woonachtige Papoeakinderen.
Maar hoeveel van de ouders zijn in staat om
hun kinderen te voorzien van het voorgeschreven roodwitte
schooluniform? En welk profijt hebben de kinderen
dan precies van deze scholing? Wat wordt hen nog
meer geleerd dan de 5 beginselen van Soekarno's eenheidsstaat,
de Indonesische taal, de Indonesische land-
72