Bijlage 2 - Stichting Papua Erfgoed

Ook nu schijnen er, met name aan de zuidkust, nog stammen
te leven die alle contact weigeren, inclusief de verleidingen
van stalen bijlen, nylon visnetten en vreemde
heilsboodschappen maar steeds meer lijken dat enigszins
mysterieuze verhalen te worden, een beetje van het niveau
over aanhoudend kannibalisme en dergelijke. Minder
omstreden zijn de berichten van tegenovergestelde
aard, van de complete vernietiging van de oude culturen.
De grootscheepse transmigratieprojecten van de Indonesische
regering richten ware verwoestingen aan.
Berucht zijn de voorbeelden van de omgeving van Merauke,
aan diezelfde zuidkust. De Papoea's leefden daar
eeuwen, nee millennia lang van de sagopalm en de jacht.
En toen werden daar massa's Javanen en inwoners van
Celebes geplant en werd het woud gekapt om rijst te verbouwen.
Die rijstteelt mislukte jammerlijk vanwege de
bodemgesteldheid en de klimatologische omstandigheden,
de sagopalmen waren intussen gekapt en ook de
jacht was niet langer mogelijk want de prooi was met het
woud verdwenen. Dus iedereen miserabel, zowel de Indonesiërs
als de Papoea's. De Javanen trokken naar de
stad, de Papoea's verkommerden verder op hun eigen geboortegrond.
Ook over transmigratieprojecten elders, bijvoorbeeld
op de Vogelkop in het uiterste westen, zijn dit
soort rampzalige verhalen opgetekend.
34