Bijlage 2 - Stichting Papua Erfgoed

Wat zich gedurende de daarop volgende jaren over de
ruggen van de Papoea's heeft afgespeeld is interessant
omdat het laat zien dat een ogenschijnlijk beperkt probleem
(de status van een landje met - toen nog - 700.000
inwoners) in hoog tempo een zaak werd tussen wereldmachten
en dat bij de meeste hoofdrolspelers politiek opportunisme
een belangrijke leidraad was.
Nederland heeft eeuwenlang goud verdiend aan haar
Aziatische kolonie - onze Gouden Eeuw ontleent haar
naam aan de handel vanuit dat wingewest. Het was handel
die zo nodig met beestachtig geweld in stand werd
gehouden. Zo moordde onze nationale held Jan Pieterszn
Coen, tot op de dag van vandaag vereerd met een standbeeld
in het centrum van Hoorn, nagenoeg de gehele bevolking
van een paar van de Banda-eilanden uit omdat
ze, dwars tegen het door de Hollanders opgelegde monopolie
in, kruidnagels en foelie verkochten aan de Engelsen.
(Voor de cynisch ingestelde historicus: de handmatige
executie van die bevolking liet Coen uitvoeren door
huurlingen uit, of all places, Japan).
Onze Oost-Indische kolonie was destijds een imperium
op zich: een gigantisch eilandenrijk dat zich, vanaf
de noordwestelijke punt van Sumatra tot aan de oostelijke
grens van Nieuw Guinea uitstrekte over een afstand
van 5000 kilometer. Verder teruggaand in de geschiedenis
wordt dan ook onmiddellijk duidelijk dat deze kolonie
een door de bezetter bedachte constructie was: wat
wij Indië of Indonesië noemden bestond uit meer dan
17.000 bewoonde, grote en kleine eilanden, bevolkt door
zeer uiteenlopende volkeren die, voordat de Hollanders
er neerstreken, in veel gevallen niets met elkaar te maken
hadden, etnisch, taalkundig, cultureel noch anderszins.
Op de grotere eilanden zoals Sumatra, Borneo en Celebes
bestonden meerdere eigenstandige koninkrijken en
12