Bijlage 2 - Stichting Papua Erfgoed

sieke bedreigingen en brute moordpartijen. Ook is in de
ze jaren door de Indonesiërs ai een stevige start gemaakt
met de transmigratiepolitiek. Sawors verhaal is uitstekend
gedocumenteerd, niet zelden met de tekst van officiële
documenten, die voor de zekerheid in de originele
Maleise versie en de Nederlandse vertaling worden afgedrukt.
Zo maakt hij bijvoorbeeld melding van een resolutie
van de Indonesische Nationale Partij PNI (NB: de partij
van Soekarno zelf) van 9 juni 1963 waarin zorgen worden
uitgesproken over gewapende diefstal en berovingen
door Indonesiërs onder de Papoeabevolking waartegen
niet of nauwelijks wordt opgetreden. Dit is dus zegge en
schrijve vijf weken na de Indonesische machtsovername.
Een ander noemenswaardig document is een rapport van
de Kommandant van de Politiemacht te West Irian en de
Stafchef van de Geheime Inlichtingendienst van 4 mei
1966. In dit stuk wordt geconstateerd dat er, op dat moment,
onder de Papoea's blijkbaar nog steeds elementen
rondlopen bij wie "de hoop op een onapiankelijk West-Papoea
nog levend is. Dientengevolge zullen wij in de nabije
toekomst bepaalde mensen naar andere delen van Indonesië
moeten overbrengen teneinde de bevolking te indoktrineren
en haar in twijfel te dwingen te kiezen voor blijvende betrekkingen
met de regering van de Republiek Indonesië (...) Het
is van belang hier duidelijk te stellen dat (...) de mensen die
nog met een sterke band aan de bevolking gebonden zijn, op
een onzichtbare wijze door de Indonesiërs zelf kunnen worden
doodgeschoten en wel op een zodanige manier, dat de
bevolking van West Irian zelf niet begrijpt wat er geschiedt".
Intussen zijn in 1965 alle politieke activiteiten verboden
— hetgeen voor de Papoea's natuurlijk een extra belemmering
betekent bij de voorbereidingen op het referendum.
Over deze jaren levert Sawor ook een grimmige op-
120