habis - Stichting Papua Erfgoed

ser, eerlijker, echter, meer 'oer', als ik dat zo zeggen kan.
- En waarom wilde je oer ? vroeg hij glimlachend.
Ernstig zei Margriet: - Om alle versieringen kwijt te raken.
Ook in mezelf.
- Was je niet bang dat je er niet tegen opgewassen zou zijn?
- Nee, ik ben niet bang. Iets wat je graag wil, daar ben je
altijd tegen opgewassen.
- En kun je het ook altijd verwezenlijken, dat wat je graag
wil?
Ze knikte. - Eens heeft een vriend mij iets gezegd dat ik
nooit meer vergeet. Hij was een jood. Een Portugese jood,
die nergens woonde. Hij had in zijn leven, op zijn eentje,
een heel hoog niveau bereikt. En toen ik hem vroeg hoe hij
dat gedaan had zei hij: - What you will is never a dream.
Begrijp je, Camiel, niet 'what you want,' maar 'what you
will'. En zo heb ik Nieuw-Guinea gewild.
- En Nieuw-Guinea wilde jou, zei Camiel.
Want je kon toch niet zeggen: En ik wil jou.
Intens keek Margriet naar hem, naar zijn sterk profiel, een
gezicht dat ondoorgrondelijk was, een mens waar ze nog
maar heel weinig van wist, maar bij wie ze zich thuisvoelde,
zoals ze zich thuisvoelde in Nieuw-Guinea.
- Soms, zei ze zacht, - soms geloof ik dat zelf ook, dat Nieuw-
Guinea mij wilde, zoals ik Nieuw-Guinea. Misschien ben ik
daarom zo gelukkig hier.
- Ben je altijd gelukkig?
- Nee. Niet altijd. Maar vandaag heel erg.
- Om de Baliem ...
- En om jou.
Rechts en links van de weg ruiste het oerwoud. Het had de
eerste scheppingsdag kunnen zijn. Maar Camiel den Vreede
en Margriet van Someren waren niet de eerste man en de
eerste vrouw.
- Margriet...
-Ja?
- Misschien moesten we deze dingen niet tegen elkaar zeg-
10$>