habis - Stichting Papua Erfgoed

Het HPB van Enarotali stond wijdbeens op de strip. Hij had
zijn short verwisseld voor een lange pantalon die onder de
vaardige washanden van Rosa een kleur had gekregen als
van afgeroomde melk. Zijn ogen gingen schuil achter een
zware zonnebril. Brand voelde zich niet senang. Gisteren die
soesah met die dooie vrouw van Kaisiepo, morgen de rechtspraak,
en vandaag tot overmaat van ramp vrouwen.
De Cessna werd zonder schokken aan de grond gezet. Twee
meisjes sprongen naar buiten. - Handig, moest hij toegeven.
Geen gilletjes omdat de afstand van de deuropening tot de
grond te groot was. De oudste — dertig, schatte Brand —
had een eenvoudige katoenen jurk aan, zoals er in de tropen
dertien in een dozijn gingen. De jongste — vierentwintig?
vijfentwintig? — was gekleed in een pantalon en een dun
vest. - Die heeft ooit ergens gelezen dat het aan de Wisselmeren
kouder is dan in Hollandia, dacht Brand schamper,
- dat is dan zeker de juf!
Maar dat was misgerekend. Zonder om zich heen te kijken
kwam zij met grote stappen naar hem toe, stak haar hand
uit en zei: -Jij bent Brand, hè? Veel over je gehoord. Ik
ben Ria de Neef. Ik kom bij je logeren.
- In de... pasanggrahan, had Brand op zijn lippen, maar
het woord werd hem ontnomen, want mevrouw De Neef
ging verder: - Hier is nog iemand uit Hollandia, juffrouw
Van Someren heet ze, Margriet van Someren als ik het wél
21