habis - Stichting Papua Erfgoed

Daar had ze een haakpen voor gebruikt die gemaakt was van
een vogelbotje met een haakje eraan. Twee soorten vezels
had ze gebruikt, bruine en gele, en het motief dat 20 ontstaan
was had regelrecht uit een handwerk-tijdschrift kunnen
komen. In dat net lag nu het nog naamloze kind, dat
Petrus en Anna weer bij elkaar gebracht had.
- Waar zijn de peter en de meter? vroeg pastoor Vernimmen
toen ze bij het kerkje waren gearriveerd. Daar had Petrus
niet aan gedacht.
- Geen peter, dat kan niet, zei de pastoor. - Weet je niemand,
Petrus ?
Petrus fronste de wenkbrauwen en dacht duidelijk diep na.
Juist ging Zacharias met enkele peniskokers in zijn armen
voorbij.
- Zacharias, wil jij peter zijn van mijn zoon ? riep Petrus.
- Ik wil niet, riep Zacharias terug, - ik heb geen tijd, de vlieger
komt. En hij wees in de richting van het noorden, waar
een Cessna aan de horizon zichtbaar werd.
Toch moest er een peter zijn. Op het bordes van de HPBwoning
zag Petrus Amoje staan.
- AmojeU De roep galmde over de heuvels.
- Amóóóje, wil jij peter zijn?
Ja, dat wilde Amoje wel. Op zijn dooie gemak — want een
djongos van het HPB rende niet, en trouwens welke kapauko
deed dat wél? — kwam hij de trappen van het bordes
af en slenterde naar het kerkje. Pastoor Vernimmen legde
de attributen klaar. Een paar watjes op een glazen vleesschaaltje,
het doopwater in een schelp.
-Eka*, zei hij.
- Johannes, zei Petrus.
Het was acht uur in de morgen.
- Ik doop u in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige
Geest.
Johannes Kiriwaib was niet naamloos meer.
* Eka is een kapauko-woord en betekent: naam.
40