habis - Stichting Papua Erfgoed

ush en blubber belangrijk genoeg om mensen te laten sneuvelen.
Het aantal Indonesische doden wist niemand precies. Maar
de zwarte lijst van Nederland werd bij de RONG en bij het
Gouvernements Voorlichtings Bureau in Hollandia zorgvuldig
geregistreerd. Er lag maar een nuance verschil tussen de
benamingen West-Papoea en West-Irian, maar om der wille
van die nuance vielen doden. Indonesië vocht met Russisch
oorlogsmateriaal en de Amerikaanse justitie-minister Robert
Kennedy zei dat het goed was als mensen meer rationeel
dan emotioneel waren. Radio Moskou riep om dat er 'agressieve
militaire blokken' achter Nederland stonden, zoals de
NATO en de Zuid-Oost-Aziatische Verdragsorganisatie, en
Soekarno zei, dat hij de Nederlanders niet wilde vernederen
en bereid zou zijn om 350 jaar van koloniale tirannie te vergeten.
Als de Nederlanders tenminste ...
- De Indonesische propaganda, zei raadslid Mofu in Hollandia,
- is net een stuk geiten-saté, dat met een haak in de
mond van de Papoea wordt gelegd.
In Biak was af en toe luchtalarm, maar daar stoorde niemand
zich aan. Het hongerlijdende Indonesië wilde wel Bunkeren
(zowel met een kleine als met een grote B) en dat
wilden de Indonesische valschermsoldaten in de bush van
Nieuw-Guinea ook wel, maar voor hen was er niets anders
dan het 'broodje boomschors', waarmee de Nieuw-Guinea
Koerier in Hollandia ironisch adverteerde. Er waren trouwens
nog andere advertenties waarin de droevige historie op
de hak werd genomen. Advertenties in de trant van: 'Bent
u nu alleen in Nieuw-Guinea? Rantangbedrijf ]an Contant
levert u hetzelfde eten als moeder de vrouw voor u kookte'...
- Eerst schieten en daarna pas vragen stellen! beval president
Soekarno aan zijn onderhorigen.
De wereld discussieerde, maar dienstplichtig soldaat Groels
zou het in Nederland nooit meer zomer zien worden. De
Nederlandse vrouwen en kinderen die geëvacueerd waren uit
Teminaboean, Kokonao, Kaimana en FakFak, uit Steenkool,
75