habis - Stichting Papua Erfgoed

honderden bruine en blanke mensen heen keek hij naar Margriet.
In een instinctief gebaar bracht ze haar hand naar haar
mond. Maar verder kwam ze niet. Camiel zag de ring met de
steen van jade. Met grote stappen liep hij naar het vliegtuig.
- Passagiers voor de zuidroute. Passagiers voor de zuidroute.
Een glas ijskoffie stond onaangeroerd op haar tafeltje.
Het koffertje van Margriet was pas ruim een jaar oud.
Ze stond op.
Toen lag ineens een kleine bruine hand op haar arm.
-Njonja, voor u.
Daar stond Amoje, met in zijn hand een enkele orchidee.
- Amoje. Margriet wilde meer zeggen, maar haar lippen beefden.
In haar gedachten dreunde altijd weer datzelfde zinnetje:
'Op deze dag hebben Nederlanders en Papoea's pijn'.
-Hoe ken je hem? vroeg een medereiziger. - Hoe heet hij?
In de ogen van Amoje lag een al oud geworden verdriet.
Hij keek naar de vreemdeling omhoog.
En hij antwoordde:
- Ik heet maar Papoea.
Kasteel Den Haam, Elsloo
Zomer 1963
159