habis - Stichting Papua Erfgoed
habis - Stichting Papua Erfgoed
habis - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
acht, maar het tempo van de Papoea's was iets waaraan hij<br />
niet kon en niet wilde wennen. Zijn benen waren trouwens<br />
te lang voor een traag tempo.<br />
-Zal ik meegaan? had Amoje gevraagd.<br />
- Jij meegaan naar de strip ? Waarom in godsnaam ?<br />
Grinnikend zei Amoje: - Om de njonja's te bekijken. En<br />
meteen glipte hij als een aal weg om de kwasi-uitschietende<br />
arm van het HPB te ontwijken.<br />
-Aap! bromde Diederick, -daar krijg je nog tijd genoeg<br />
voor.<br />
De djongos keek zijn meester na totdat die bij het kerkje<br />
van de Franciscaanse pastoor uit zijn gezichtsveld verdween.<br />
Toen ging hij blootsvoets het huis weer binnen en riep met<br />
een stentorstem:<br />
-Rosa!<br />
- Rosa! Rosa!<br />
- Wat zullen we nou hebben ?<br />
Rosa, met drie stof doeken gewapend, verscheen in de keukendeur.<br />
Ook zij was barrevoets, maar ze droeg een rose katoenen<br />
jurk waaronder drie verschillende soorten schouderbandjes<br />
uitkwamen. Rosa was bij de zusters op school geweest en dat<br />
had haar gestempeld. Overigens: geen blote borsten in het<br />
huis van het HPB.<br />
Rosa was al drieëntwintig jaar, maar nog steeds was er geen<br />
jonge kapauko gekomen die Rosa's vader een paar armlengtes<br />
schelpen voor haar bood. Niet eens één armlengte. Niet<br />
eens kleine rot-schelpjes. Rosa had al minstens vijf kinderen<br />
kunnen hebben op haar leeftijd, maar niet alleen was ze niet<br />
getrouwd, ze was ook nog — volgens de eenparige mening<br />
van de hele kota — maagd. Het hinderde haar meer dan ze<br />
ooit iemand bekennen zou. Maagd zijn op je drieëntwintigste,<br />
dat was iets om van schaamte door de grond te zinken,<br />
of om in het Paniai-meer te springen en je maar te laten<br />
drijven, de rivier op, tot nog verder dan de weg naar Epouto,<br />
en nooit meer terug te komen, tenzij met een man, of desnoods<br />
alleen maar met een kind.<br />
19