04.09.2013 Views

habis - Stichting Papua Erfgoed

habis - Stichting Papua Erfgoed

habis - Stichting Papua Erfgoed

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

acht, maar het tempo van de Papoea's was iets waaraan hij<br />

niet kon en niet wilde wennen. Zijn benen waren trouwens<br />

te lang voor een traag tempo.<br />

-Zal ik meegaan? had Amoje gevraagd.<br />

- Jij meegaan naar de strip ? Waarom in godsnaam ?<br />

Grinnikend zei Amoje: - Om de njonja's te bekijken. En<br />

meteen glipte hij als een aal weg om de kwasi-uitschietende<br />

arm van het HPB te ontwijken.<br />

-Aap! bromde Diederick, -daar krijg je nog tijd genoeg<br />

voor.<br />

De djongos keek zijn meester na totdat die bij het kerkje<br />

van de Franciscaanse pastoor uit zijn gezichtsveld verdween.<br />

Toen ging hij blootsvoets het huis weer binnen en riep met<br />

een stentorstem:<br />

-Rosa!<br />

- Rosa! Rosa!<br />

- Wat zullen we nou hebben ?<br />

Rosa, met drie stof doeken gewapend, verscheen in de keukendeur.<br />

Ook zij was barrevoets, maar ze droeg een rose katoenen<br />

jurk waaronder drie verschillende soorten schouderbandjes<br />

uitkwamen. Rosa was bij de zusters op school geweest en dat<br />

had haar gestempeld. Overigens: geen blote borsten in het<br />

huis van het HPB.<br />

Rosa was al drieëntwintig jaar, maar nog steeds was er geen<br />

jonge kapauko gekomen die Rosa's vader een paar armlengtes<br />

schelpen voor haar bood. Niet eens één armlengte. Niet<br />

eens kleine rot-schelpjes. Rosa had al minstens vijf kinderen<br />

kunnen hebben op haar leeftijd, maar niet alleen was ze niet<br />

getrouwd, ze was ook nog — volgens de eenparige mening<br />

van de hele kota — maagd. Het hinderde haar meer dan ze<br />

ooit iemand bekennen zou. Maagd zijn op je drieëntwintigste,<br />

dat was iets om van schaamte door de grond te zinken,<br />

of om in het Paniai-meer te springen en je maar te laten<br />

drijven, de rivier op, tot nog verder dan de weg naar Epouto,<br />

en nooit meer terug te komen, tenzij met een man, of desnoods<br />

alleen maar met een kind.<br />

19

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!