habis - Stichting Papua Erfgoed

woorden gaf, - Amoje gaat het elke dag in de rantang*
halen.
Daarmee was de zaak, voor zover het Ria betrof, bekeken.
- Dat moest je dan voor ons voortaan ook maar doen, had ze
tegen Amoje gezegd, en voordat Brand iets in het midden
kon brengen zei de djongos grijnzend: - Baik njonja**, helemaal
geen moeite.
Geamuseerd zat Margriet de drie mensen te bekijken: mevrouw
De Neef, die duidelijk vast van plan was zich in niets
te laten dwarsbomen; Diederick Brand, die zoveel kracht uitstraalde
maar toch blijkbaar de zaak niet in de hand kon
houden; en Amoje, het factotum, dat dolblij scheen met een
afwisseling in het vrij eentonige bestaan in de HPB-woning.
- Misschien, zei Margriet, - vindt meneer Brand dat minder
prettig. Maar Diederick haalde berustend zijn schouders op.
- Tidak apa, zei hij een beetje komisch, - het geeft niet, en
als er toch getutoyeerd moet worden doe jij het dan ook
maar...
Alles was eigenlijk uit de hand gelopen, dacht hij verbaasd,
en hij begreep nog niet hoe dat nou precies gekomen was.
Een mens moest ook geen alcohol drinken als de zon nog
scheen. Maar soedah, na een paar dagen zouden ze wel weer
vertrekken. Zo lang moest zijn vredige huis dan maar op
stelten staan.
- Hoe lang blijven jullie eigenlijk?
Margriet begon te lachen. - Niet lang, HPB! Over een week
moet ik weer achter mijn bureau op Justitie zitten.
Ria sloeg met een loom gebaar naar een muskiet. - Ik weet
het nog niet, zei ze met een klein lachje, - zolang als jij
me blijft boeien, HPB!
* Etensdrager.
** Goed mevrouw.
27