veeioudik dee voesteh op jaya tot be ied.-iidische ... - Acehbooks.org

8
heeft öf niet tot 't Hindoerijk behoord, öf is er alleen in
de laatste eeuwen en door een' zeer lossen band mede ver­
bonden geweest. De overlevering plaatst in de 12 e
eeuw de
stichting van een eigen rijk in dit gebied, door uit Oost-
Java stammende vorsten bestuurd en Padjadjaran geheeten" ').
„Vermoedelijk," zegt Veth verder, „hebben de Madjapahitsche
vorsten op dien grond ook eenige suzereiniteit, althans in
naam, over Padjadjaran geoefend en zich derhalve met eenig
recht als de „heeren van geheel Jawa-dwipa" beschouwd,
en daaruit laten zich dan het gemakkelijkst de aanspraken
verklaren, die later de vorsten van Mataram als opvolgers
der oppervorsten, die te Madjapahit ten troon zaten, van
tijd tot tijd ook op de Soendasche rijken van Bantam en
Tjeribon lieten gelden 2
).
Of mag worden aangenomen, dat nog andere rijken hebben
bestaan, zooals b.v. dat van Mendang Kemoelan of Pram-
banan (in Soera- en Djokjokarta), van Doha, (in Madioen
en Kediri), van Djenggala (in Soerabaija) en van Singasari
(in Pasaroean), moet in het midden gelaten worden.
In het tijdperk van zijn' hoogsten bloei (d. i. toen het zijn'
val nabij was), voerde de Maharadja van Madjapahit zijn
gezag over geheel Java en nog ver daar buiten, en had zijn'
zetel te Madjapahit. Vele leenvorsten stonden toen onder
zijne suzereiniteit; wij noemen die van Daha, Bawerna,-Sin­
gasari, Balambangan (de vorsten van Balambangan waren
echter vrijwel onafhankelijk, welke stelling zij ook behielden
tegenover Mataram tot de 2 e
helft van de 18e eeuw), Pram-
banan (aan wie weer ondergeschikt waren de hoofden van
Koeripan, Djapara en Bagelen) en Padjadjaran met zijne
onderhoorigheden, hetwelk door zijne afgezonderde ligging
1) Veth, Java: dl. II, pag. 142.
2) Zie Veth, dl. II, pag. 145-146.