De Groene Alchemie - Tao van de Landbouw

De bron van de deugd verwijst naar de 'virtus', de deugd die in alle voorwerpen aanwezig is. Deze
virtus wordt in verband gebracht met de 'neiging tot verbinding' die de natuur van de schepper heeft
gekregen om de oorspronkelijke, maar verloren, twee-eenheid te herstellen. Deze
aantrekkingskracht is zowel vergelijkbaar met de libido in de psychologie als met het magnetisme in
de natuur. Dorn: "Elk voorwerp heeft zijn 'virtus' en zijn hemelse invloed die men niet met het
uiterlijke oog kan zien, maar waarvan alleen de uitwerking zichtbaar is, zoals bijvoorbeeld het
aantrekken van ijzer door een magneet. De magnetische virtus blijft echter verborgen en is in de
magneet niet te zien, omdat het een geest is." 93
We komen hiermee op het snijpunt van de verticale en horizontale dimensie.
In veel alchemistische afbeeldingen wordt het min of meer als volgt voorgesteld.
De horizontale dimensie beeldt een samenhang uit tussen de innerlijke en de uiterlijke conjunctie.
Beelden voor lichaam en geest, man en vrouw e.d. laten zien dat het gaat om een vereniging der
tegengestelden. Het verenigde heeft het beeld van iets dat androgyn of hermafrodiet is.
Halverwege de horizontale verbinding wordt meestal de verticale dimensie afgebeeld door de duif
van de H.Geest, de Messias of de 'mensenzoon’ die de verenigingsdrang invoegt in de horizontale
vereniging 94 .
De verticale dimensie levert de energie voor de horizontale conjunctie en staat theologisch model
wegens het principe der incarnatie.
Beide dimensies vullen elkaar dus aan. Ze zijn van elkaar afhankelijk en vormen één geheel. Daarom
is de vereniging tussen de mensen onderling en de vereniging van de mens met de natuur het
werkingsterrein van de incarnatie, i.e. de vereniging van hemel en aarde. Uiteindelijk is dat de manier
waarop de hereniging van mens en natuur een herstel van de driehoek God-mens-natuur tot gevolg
heeft.
93 Von Franz 1983a, 134.
94 Burckhardt, 152.
43