EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

‘Mijn Kruis is zwaar om dragen.
Wilt gíj Mij helpen?’ (22/11/2003).
‘Het is goed dat gij over het sacrament van de biecht spreekt,
maar dring het niet op.
Mensen moeten uit vrije wil én met een berouwvol hart komen.
Men moet
zich voorbereiden op de biecht, de Heilige Geest aanroepen om hen te helpen.
Men hoeft geen angst te hebben.
Ik ben uw God én Ik bemin u.
Ik bemin u, die met een berouwvol hart naar Mij toekomen.
Ik ben een God van Barmhartigheid én Ik vergeef,
hoe diep men ook gevallen is.
Ik blijf u beminnen.
Ik ontvang u met open armen.
Ik wil u nieuw maken, een nieuw leven geven.
Ik wacht op u, Mijn kinderen!’ (29/11/2003).
‘Na iedere biecht, die met diep berouw wordt uitgesproken,
krijgt gij nieuw leven.
Want voor Mij is alles vergeven en vergeten.
Daarom is het zo belangrijk om naar Mij toe te komen.
Zo alleen wordt uw ziel steeds zuiverder en helder
om eens voor Mijn Aanschijn te komen!’ (29/11/2003).
‘Ook deze adventstijd is
een tijd van hoopvol verwachten,
een tijd om u voor te bereiden op Mijn komst, u te zuiveren, u te reinigen,
om Mij dan te ontvangen
met een open en zuiver hart, vol van liefde en van overgave.
Dit is wat Ík verlang!
Naar u toekomen.
Mogen bij u vertoeven.
Mij thuis voelen in een hart, dat vol verwachting is op deze blijde gebeurtenis’
(29/11/2003).
‘…
Ik moet volgelingen hebben,
die onvoorwaardelijk zijn, waarop Ik volledig kan steunen.
Aan herders die twijfelen, heb Ik niets.
Herders,
die durven doorzetten ondanks de tegenwerking,
die zich door niemand laten misleiden,
die durven rechtdoor gaan,
126