EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Dit is wat er gebeurt binnen Mijn Kerk, onder Mijn kinderen, Mijn toegewijden.
Ik smacht naar liefde - Mijn kinderen! - naar eerbied, naar eerherstel,
maar Ik krijg het niet.
Ik blijf wachten.
Ik blijf geduldig.
Ik ben en blijf Liefde ondanks alles.
Ik bemin u, wachtend op uw wederliefde’ (08/01/2005).
‘Mijn smeken is de armoede van deze wereld.
Het vele geweld, de gruwel - alles wat er gebeurt -
vraagt om bekering, om gebed.
Gebed - Mijn kind! - én Ik krijg het niet!
Mijn tranen zijn de tranen van de zo vele slachtoffers van alle geweld,
natuurgeweld én alles wat er nog bij komt.
Bid - Mijn kind! - om … de bekering van Mijn toegewijden.
Dat zal een eerste stap zijn naar de ommekeer, dat het kwaad zal overwinnen’
(08/01/2005).
‘Ik heb u nodig, Mijn vertroosting!’ (08/01/2005).
‘Iedere priester heeft de genade gekregen om te zegenen. …
En hoe meer hij in verbondenheid leeft met Mij,
hoe sterker hij (de zegen) zal worden’ (14/01/2005).
(Iedere priester kan nog meer in verbondenheid met de Heer leven)
‘door alles wat hij doet
- iedere daad, iedere stap die hij doet, ieder woord dat hij zegt -
het samen met Mij te doen.
Zoals Ik ook van u verlang!’ (14/01/2005).
‘Voor Mij staat er niets tussen Ons.
- O, Mijn kleine beminde ziel! -
Moest gij weten hoeveel Ik u bemin’ (15/01/2005).
(Tijdens de Consecratie:)
‘Ik werd verbrijzeld’ (21/01/2005).
‘Wilt gíj Mij niet méér beminnen?’ (26/01/2005).
‘Ik wil u brengen naar een steeds grotere volmaaktheid.
Wat Ik niet meer vind bij Mijn toegewijden!
In zo vele kloosters en gemeenschappen
- zij die gekozen hebben voor Mij te leven, Mij alleen te dienen! -
vind Ik niet meer de liefde, de overgave, waarmee ze zich aan Mij willen geven.
Daarom verlang Ik
188