EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Geeft Hem liefde.
Maakt tijd voor Hem.
Maar bemint Mijn Zoon met een liefde én een dankbaarheid.
Want dat alles heeft Hij zo nodig!’ (20/12/2004).
(Tijdens de Consecratie:)
‘Dit is Míjn Lichaam’ (24/12/2004).
‘Ik leg Mijn hand op uw hoofd (1), maar gij voelt Mij niet.
Ik kijk naar u (2), maar gij ziet Mij niet.
Ik hoor uw smeken.
Ik zie uw tranen, uw verzuchtingen.
Ik weet alles.
- Mijn kind! -
Ik ben en blijf bij u.
Het is geen onverschilligheid van uwentwege,
maar kleine momenten van dorheid,
die u steeds intenser doen verlangen naar Mijn Liefde!
Ik geef u Mijn Liefde - Mijn kind! - in de mate dat gij het aankunt.
Gij zijt hier, rustend in Mijn armen iedere dag opnieuw.
Dan omhels Ik u.
Dan geef Ik u die tederheid - waar gij zo naar verlangt! -
die hemelse tederheid - die geen mens kan geven! -
Dit zijn nu momenten van dorheid.
Daardoor groeit gij in de Liefde.
- Mijn kind! -
Alleen zo komt gij steeds dichter naar Mij toe.
En Ík blijf u steeds vasthouden, ook al voelt gij het niet.
Ik ben hier voor u, Mijn vertroosting, die gíj zijt!’ (28/12/2004).
(1) Als de priester de zegen geeft via handoplegging, dan worden die handen de
handen van de Heer
(2) Vanuit het tabernakel kijkt de Heer met Zijn liefdevolle blik naar ons.
184