EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

- Mijn kind! -
Het was niet gemakkelijk u tot hier te brengen.
En zo heb Ik ook geduld met Mijn uitverkorenen
hen terug te brengen naar hun ware roeping, hun ware taak als herder.
Het is niet gemakkelijk
Mijn uitverkorenen, die verslaafd zijn geworden aan deze wereld,
terug te brengen in een leven
van overgave, van onthechting, van gehoorzaamheid, van zelfopoffering.
Ze hebben het veel moeilijker - Mijn kind! -
dan vele van Mijn kinderen, die afgedwaald zijn.
Mochten zij de genade vinden zich te richten tot Mij
- in een vurig gebed, in een onophoudelijk gebed! -
zou hun leven veranderen,
zouden zij alles aankunnen van wat Ik van hen verwacht’ (02/03/2005).
‘Ik bemin u, Mijn kind!’ (02/03/2005).
‘Weet - Mijn kind! - dat Ík u nooit verlaat’ (04/03/2005).
‘Men schrijft veel over de Eucharistie, maar men beleeft Het niet zoals het moet.
Ik ben voor velen een voorwerp van spot en tweestrijd.
Men beseft Mijn Heiligheid niet meer.
Men beseft niet meer dat Ík de Zoon van de Allerhoogste ben,
Die hier te midden onder u kom, Die lijd nog iedere dag.
Mijn Kruisoffer wordt herhaald op mystieke wijze.
Ik lijd - Mijn kind! - te moeten komen in zoveel zondige handen.
Ik blijf een voorwerp van spot en vernederingen in zo vele kerken,
die Mijn huis zijn, maar nu meer lijken op theaters, op concertgebouwen.
Én daar moet Ik wonen!
Ik ween - Mijn kind! - bittere tranen
voor de manier waarop ze Mij aan de mensen geven,
voor de manier waarop ze Mij ontvangen.
Ik ween.
- Mijn kind! -
Men denkt niet meer aan Mij.
Ik ben een Gekruisigde én blijf een Gekruisigde.
En men schrijft er zoveel over, maar Ík zie geen verandering.
- Mijn kind! -
Het doet Mij deugd te mogen binnengaan in zielen,
die streven naar zuiverheid, naar volmaaktheid
én die Mij met eerbied en nederigheid ontvangen’ (09/03/2005).
(De kloosterlingen)
192