EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Dit is offeren’ (24/08/2004).
(De zegen door handoplegging van de priester)
‘Zij moeten Mijn zegen met vertrouwen ontvangen.
Voor velen zal hij die rust geven die ze nodig hebben. …
Ik verlang ook offers zoals Ik van u verlang.
En voor velen zal Mijn zegen een kracht zijn om verder te doen’ (24/08/2004).
‘Doorheen de pijnen, doorheen het verdriet - met vallen en opstaan -
komt men steeds dichter bij Mij.
Doorheen alles te aanvaarden wat Ik u op uw weg zend
én het met liefde te dragen,
worden Wij steeds meer in liefde verenigd.
De zo vele afwijzingen die Ik moet ondergaan, zijn groot.
Mensen, priesters en kloosterlingen
kunnen dit leven van lijden, pijnen en verdriet niet aan
én gaan dan ook de verkeerde weg op.
Ze vinden het te moeilijk de smalle weg naar de heiligheid te nemen.
Ze vinden het te moeilijk zich te vernederen omwille van Mijn Naam,
maar ze denken niet aan hun ziel,
die zal moeten lijden omwille van hun tekortkomingen.
Ik zeg u!
Het is beter híer te lijden uit liefde,
dan te lijden door Mijn Rechtvaardigheid, die voor velen zwaar zal zijn’
(29/08/2004).
‘De onrust van de kinderen vloeit voort uit de onenigheid van de ouders.
Dit is nu de oorzaak waar vele kinderen onder lijden!
Kinderen leven in angst
omwille van de haat, de hevige ruzies, die zij meemaken tussen hun ouders.
Kinderen worden soms gedwongen te kiezen voor de een of voor de andere.
Kinderen worden ook diep verwond.
Ouders moeten beseffen
dat kinderen liefde nodig hebben - genegenheid! -
dat er vrede moet heersen in het gezin - verdraagzaamheid! -
Maar ouders kiezen nu op de eerste plaats voor hun eigen belangen
- Het ik-zijn krijgt de bovenhand! -
willen alles gerealiseerd zien wat zijzelf verlangen,
kunnen geen toegevingen meer doen naar elkaar toe én zo ontstaat onenigheid.
Ouders moeten zichzelf veel kunnen ontzeggen
omwille van hun kinderen, die liefde nodig hebben.
Waar verdraagzaamheid is, waar vrede is, waar eenheid is tussen ouders,
daar zal de liefde heersen.
173