EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

‘Velen leven in onrust,
leven tussen het goede en het kwaad, tussen de hemel en de aarde,
maar hebben de kracht niet om zich te onttrekken aan het kwade.
Velen zijn ontrouw geworden aan hun gegeven woord,
leven in onmin, leven in overspel.
Wat nu hedendaags is én wordt goedgepraat ook binnen de Kerk!
Maar het geweten kent geen rust.
En zó leven vele mensen.
Uiterlijk lijkt alles goed, maar het innerlijke maakt hen zo onrustig.
Priesters moeten erop wijzen
dat de staat waarin ze leven, niet strookt met de echtheid van het geloof,
dat overspel nooit kan goedgepraat worden en toegelaten.
Het blijft een zonde, waarin mensen leven.
Het brengt veel onrust en veel verwondingen mee.
De mensen beseffen de staat van zonde niet meer waarin ze leven,
zowel van gehuwden als ongehuwden.
Mensen leven in zedelijk verval én ook kinderen zijn er het slachtoffer van.
Wanneer het geloof terugkeert naar uw God, de Liefde, het gebed,
kan alles veranderen!
Mensen leven in verval én geven zich over aan alle vormen van genotzucht,
die hen naar de afgrond voeren.
De waarde voor het leven wordt niet meer gerespecteerd.
Mensen geven niets meer om elkaar, leven alleen voor zichzelf.
Zo gaan vele levens kapot naar ziel, naar lichaam.
Bekering - massale bekering - kan hen nog redden.
Maar hoelang moet Ik nog smeken?
Bekeert u.
- Mijn kinderen! -
Keert terug, nu het nog niet te laat is’ (28/12/2003).
‘Ik heb nog nooit de armoede verlaten, waarin Ik geboren werd.
Het is de armoede van een wereld zonder Liefde.
De Liefde is de grootste rijkdom van de wereld, omdat Ík Liefde ben.
Wie Mij heeft, heeft alles!
Ik heb nog nooit Mijn Kruis verlaten.
Ik blijf gekruisigd door de zondigheid van deze wereld’ (28/12/2003).
(De grote heilige vrouwen van de Kerk)
‘Moesten zij alles hebben willen vernieuwen,
zouden zij nooit heilig zijn geworden’ (29/12/2003).
134