EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

‘Priesters laten Mij in de steek.
Ze hebben alleen oog voor alles wat van de wereld is’ (19/11/2002).
‘Ze moeten genezen van hoogmoed, verraad, afgunst.
De afgunst onder de priesters is zo groot!
Ze doen alles om hun kerk mooi te maken.
Het is Mijn huis!
Ze doen het voor het oog van de mensen - niet voor Mij! -
om de mooiste kerk te hebben in hun parochie.
Sommige priesters gaan van kerk tot kerk uit afgunst.
Mijn huis moet een huis blijven van nederigheid en stilte,
dat gevuld wordt door liefde en gebed!’ (19/11/2002).
‘Ik word opgesloten in Mijn kerk.
Ze moeten Mijn kerk mooi maken door hun aanwezigheid.
De eenzaamheid die Ik moet meemaken,
is nog nooit zo groot geweest als nu!
De vernederingen en de oneerbiedigheden
die Ik steeds opnieuw moet ondergaan!
Bid. …
Bid zonder ophouden.
Mijn Hart wordt steeds opnieuw doorboord
door de zo vele zondigheid van iedere dag’ (19/11/2002).
‘Het huwelijk is een sacrament, dat in eer moet hersteld worden.
De gehuwden moeten trouw blijven aan hun gegeven woord.
Hun losbandigheid zal niet ongestraft blijven!’ (19/11/2002).
‘Het huwelijk is heilig.
Het is een verbond dat men sluit met God én kan niet verbroken worden’
(19/11/2002).
‘De offerzielen!
Ze zijn zo zeldzaam geworden!
Niemand wil zich nog aanbieden.
Niemand wil nog Mijn volgeling zijn, zijn kruis opnemen’ (20/11/2002).
‘Het is zo moeilijk om door te dringen in de harten van de mensen,
die ze gesloten houden voor alles wat van Mij komt,
die alleen leven voor alles wat de wereld hen biedt,
voor al het vergankelijke.
Terwijl Ik hun het Eeuwige aanbied, dat ze weigeren,
bang om te lijden,
bang om te verliezen wat werelds is en dat ze toch moeten achterlaten!
Ze zullen het lijden niet ontlopen: ongewild.
En ze zullen dragen wat Ik hun geef, hoezeer ze zich ook verzetten.
13