EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Volg Mij.
Volg de weg, die Ik van u verlang.
Loop niet verkeerd.
Want het brengt veel schade mee, veel leed!
Keer terug als ware herder van Mijn Kerk
én zo kunt gij uw schapen opnieuw verzamelen in één grote kudde,
die nu volledig uiteengeslagen is doordat herders geen herders meer
zijn. …
(De priesters)
Ze hebben voor alles tijd, behalve om bij Mij te zijn.
Zo vele priesters geven het op.
Alleen met gebed kan men stand houden.
Voor ieder werk dat gij begint: bid.
Bidt.
- Mijn priesters! -
Alleen zo kunt gij overwinnen!
Kijk naar Mijn Moeder.
Alhoewel Zij zonder zonde was, was heel Haar leven
één gebed, één leven van nederigheid en overgave aan Mijn Vader.
Zo moet ook uw leven zijn!
Wijd u toe aan Mijn Moeder.
Zij wacht op u!
Geef uw leven in Haar handen.
Zij zal u helpen, u steunen de weg van vernedering te gaan,
zoals Zij ook Mij heeft gesteund op Mijn weg.
De weg van vernedering, van smaad, die nu nog steeds blijft duren!’
(05/04/2004: maandag van de Goede Week).
‘Ween in stilte -Mijn kind! - om Mijn lijden, om Mijn pijnen.
Niemand kende Mijn pijnen, behalve Mijn Moeder.
De pijnen die Zij voelde in Haar Hart.
De pijnen van Mijn gemarteld en gefolterd lichaam zijn niets in vergelijking met
de pijnen van Mijn zo diep verwond Hart,
de pijnen van de liefdeloosheid, de haat, de verlatenheid.
Zo velen die Mij in de steek lieten!
Zo velen die Mij nu nog altijd in de steek laten!
Hoe ontvangen ze Mij?
Hoe luisteren ze naar Mijn Woord?
Hoe verraden ze Mij?
Ze verwerpen en verloochenen Mij nog altijd.
Steeds opnieuw word Ik geslagen
én de hardste slagen zijn van hen,
die Mij trouw hebben beloofd én die Mij nu het meest belagen.
151