EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Zij hebben u nodig!’ (03/06/2003).
‘Ook Ik ben vermoeid steeds opnieuw te moeten toezien
hoe Mijn kinderen zich meer en meer van Mij verwijderen,
terwijl Ik alles aanwend om hen te kunnen redden.
Alles probeer Ik om binnen te gaan in hun harten, maar niemand doet nog open.
Ik blijf als een bedelaar achter
die tevergeefs verlangt om een beetje liefde van Mijn kinderen.
Maar Ik blijf in de koude staan!
Maar Ik blijf geduldig ondanks de vele vernederingen.
En Ik vind rust en verpozing bij hen
die Mij willen binnenlaten - waar Ik kan komen en wonen! -
én die Mij hun liefde geven’ (05/06/2003).
‘Vele harten zijn zo versteend en verhard dat ze het niet meer kunnen:
Iemand ontvangen met liefde.
En velen zijn op zoek naar de échte Liefde,
maar zoeken Die op de verkeerde plaats.
Wereldse liefde!
Genotsliefde, die achteraf veel ontgoocheling met zich meebrengt!
En velen zoeken nog verder in drugs, alcohol, medicamenten
én zij worden als dolende planten, waarin geen leven meer is.
Het wordt dan voor velen nog moeilijk om terug te keren
naar de echte Bron van het leven, het ware Leven, de ware Liefde.
Daarom … bid, offer en vast, lijd voor onze priesters.
Geef u voor hen.
Want één enkele priester kan zo veel zielen redden!’ (05/06/2003).
‘Lijd mee in stilte’ (10/06/2003).
‘Zoals gisteren uw hart vervuld werd met Liefde,
zo is het nu vervuld met pijnen’ (10/06/2003).
‘Bemint gij Mij?’ (10/06/2003).
(Wat Ik van u verlang? )
‘Alles!
Geef u aan Mij …
Ik heb u zo nodig!
Díe pijnen zijn Míjn pijnen.
Dag en nacht word Ik gekweld
door díe pijnen, door zo vele van Mijn priesters die Mij soms dodelijk treffen.
Ik ween … omdat Ik lijdzaam moet toezien
hoe zeer ze Mij verachten, Mij verraden, Mij verloochenen,
85