EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Én Ik wil u Mijn Vrede geven, Mijn Liefde.
Komt tot Mij.
- Allen, die belast en beladen zijn! -
Komt tot Mij.
Opent uw hart.
Alleen zó kan Ik Mijn Vrede geven!
Komt tot rust in de stilte van uw hart én geeft u aan Mij.
Dan kan Ik in u werken en wonen.
Dan zal er vrede zijn, rust, liefde, verdraagzaamheid.
Laat deze wereld één worden van Mijn Liefde, Mijn Vrede,
maar ze houden hun harten gesloten, ze wijzen Mij nog steeds af.
Er is nog altijd geen plaats voor Mij (1) én Ik moet lijdzaam toezien
hoe alles verloren gaat,
hoe Mijn kinderen verdrukt en vertrapt worden door de harteloosheid
van machthebbers, die niets of niemand ontzien,
hoe Mijn kinderen vervolgd worden omwille van Mijn Naam.
Ik ben uw Vrede, uw Liefde, Die Ik aan allen wil geven.
Ik lijd - Mijn kind! - én het wordt steeds erger,
maar Ik blijf u beminnen.
Ik blijf wachten samen met Mijn Moeder.
Ik blijf aandringen: “Komt tot Mij”.
Ik wil u allen redden.
Ik wil u allen bij Mij hebben,
waar geen angst, verdriet of pijn meer is, maar alleen Liefde, Vrede en Geluk.
Want dat alles ben Ik!’ (07/12/2003).
(1) Zie Lc. 2, 6-7: ‘Terwijl zij daar verbleven, brak het uur aan waarop Zij
moeder zou worden; Zij bracht Haar Zoon ter wereld, Haar eerstgeborene,
wikkelde Hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen
geen plaats was in de herberg.’
‘Ik ben alleen.
- Mijn kind! -
Blijf komen.
Want Ik blijf alleen!
Ondanks dat sommigen hier komen om te bidden, blijf Ik alleen.
Want ze bidden met hun lippen, niet met het hart!
Blijf Mijn vertroosting.
Laat Mij niet alleen.
Ik, uw Koning, heb u nodig!
Uw steun, uw aanwezigheid geeft Mij kracht!
Blijf smeken - Zo weinig die dit nog doen! - smeken om Mijn Barmhartigheid,
Die oneindig is.
128