EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Laat uw ziel worden als een schitterende parel van zuiverheid
waar Ik kan verblijven.
Weet - Mijn kind! - Ik wil u voor Mij alleen.
Ik heb u nodig!
De pijnen zijn zo groot.
Het drukt op Mijn zo diep verwonde Hart.
Ik verlang dat u iedere nutteloze gedachte, iedere bekoring uitspreekt.
Alleen zo zult gij meer bevrijd worden van Mijn tegenstander!
Hij valt u steeds meer en meer aan.
Hij wil u beletten
Mijn werktuig te zijn, Mijn instrument om eerherstel te brengen.
Het eerherstel dat gij aan Mij brengt, heeft reeds vele priesterzielen aangeraakt.
Wees u daarvan bewust.
Ik heb weinig zielen die zich bekommeren om Mijn priesters.
Want iedere priester die gered wordt,
kan leiden tot heiligheid van anderen.
En priesters die hun tweede roeping vinden,
worden soms de vurigste in hun apostolaat.
Gij moogt u aan niets of niemand meer hechten wat van deze wereld is.
Gij hebt genoeg aan Mij, aan uw Hemelse Moeder en uw priester.
Vertel hem alles.
Wees een open boek voor hem: uw bekoringen, uw gedachten.
Hij zal u leiden in Mijn Naam’ (26/05/2003).
(De Romeinse Canon in de Heilige Eucharistie)
‘Het is de liturgie die Mij het meest aan het Hart ligt
én ze wordt zo weinig gebruikt.
Het zijn woorden,
die doordringen tot in de ziel zowel van de priester als van de gelovige,
tenminste die iedere ziel zouden moeten raken.
De liturgie die het meest waardevol is, wordt het minst gebruikt.
Ze verkiezen om hun eigen woorden te gebruiken,
die voor hen goed zijn, die voor hen lof brengen,
maar die aan Mij alle eer ontnemen’ (28/05/2003).
‘Uw priester weet heel goed welke liturgie Mij het dierbaarst is.
Iedere priester die de Heilige Mis opdraagt,
zou moeten aangeraakt worden door de woorden die hij uitspreekt.
Want op het altaar worden Wij één!
Priesters die in oppervlakkigheid of uit gewoonte de Heilige Mis opdragen,
- maar niet in die overgave -
kunnen niet ervaren wat het is: één worden.
Het zijn belangrijke woorden die men uitspreekt.
Ik - uw God! - word één in de handen van de priester.
82