EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Ik wil hen allen koesteren.
Ik wil hen verwennen, hen omarmen.
Ik wacht.
Ik blijf wachten met geduld op een kleine aanwijzing van liefde.
Maar helaas!
Steeds helaas!
- Mijn kind! -
Ik heb u nodig.
Uw hart om te rusten, uw liefde, uw woorden van liefde die Mij zo vertroosten!
Waarom mag Ik u dan niet verwennen ondanks uw fouten, uw tekorten?
Ik weet hoe gij zijt.
Ik bemin u zoals gij zijt’ (27/04/2004).
‘Kinderen zijn niet genoeg voorbereid
om dit grote sacrament (van het Heilig Vormsel) te ontvangen.
Ze kennen de waarde van het geloof niet meer
én het wordt hen ook niet bijgebracht.
Vele van deze jongeren zullen - zoals zo velen -
verdwaald lopen in een wereld van duisternis en zonde.
Bij wie ligt de fout?’ (27/04/2004).
(De beledigingen die de priesters de Heer aandoen)
‘De zo vele doornen die priesters Mij geven
én door verschillende bisschoppen met een rietstok
dieper in Mijn hoofd geslagen!’(01/05/2004).
‘Zij geven de goedkeuring aan al de dwaalleren binnen Mijn Kerk.
Zij sluiten hun ogen voor mistoestanden van priesters.
Zij verzetten zich niet van wat er gebeurt, werken mee én bemoedigen aan.
…
- Mijn kind! -
Deze doornen van Mijn priesters en bisschoppen zijn pijnlijk!
Zij bespuwen Mij openlijk én zijn er fier op dit te kunnen verwezenlijken
en zo in de eerste rij te staan bij de mensen.
Zij zijn hard en onverbiddelijk.
Zij blijven helpen Mijn Kerk te onteren, te ontredderen.
Zij verzetten zich van elke vorm van genade die Ik hun geef.
…
Waar blijft de gehoorzaamheid, de trouw aan de Kerk, aan Mijn opvolger (paus
Johannes Paulus II, + 2005)?
- Mijn kind! -
Ik lijd werkelijk ieder moment van de dag.
Want Mijn toegewijden geven Mij de zwaarste doornen!
Niet alleen Mijn hoofd, maar Mijn Hart
156