EERHERSTEL VOOR HET LEED DAT MIJ WORDT AANGEDAAN

Biddende priesters, die voorbeeld zijn voor de zielen.
Want alleen door en met het gebed zal de overwinning komen!
…
Kijk op naar Hem, Die gij trouw hebt beloofd.
Wees niet bang voor de vernedering.
Want het is níet voor de wereld
dat gij verantwoordelijkheid moet afleggen, maar voor Míj! …
Richt uw leven op Mij alleen.
Op Mij!
Zo zult gij díe kracht krijgen Mijn Wil te volbrengen …
Stel Mij niet teleur. …
Mijn Kerk lijdt.
Ja!
Maar veel kan veranderen door gebed, door gehoorzaamheid, door offers.
Ik vraag u nogmaals!
Volg Mij.
Enkel en alleen Mij!
Én Ik zal u kracht en sterkte geven - samen met Mijn Moeder! - om u te helpen’
(26/01/2005).
(Kiezen om trouw te blijven aan de aanbidding, ondanks negatieve kritiek)
‘Dit is het offer van de aanbidding’ … (11/02/2005).
‘Men blijft trouw in goede en kwade dagen’ ... (12/02/2005).
(De kloosterlingen)
‘Ze zijn hard, koud en onverschillig’ (13/02/2005).
‘Ze hebben alle tijd om bij Mij te zijn, Mij te aanbidden, Mij te troosten,
Mij te beminnen, Mij hun liefde te geven,
maar Ik krijg het niet, zelfs geen dankbaarheid.
Én het is in zoveel plaatsen, kloosters en gemeenschappen’ (13/02/2005).
‘Mijn Kerk zal nooit gered worden zoals ze nu bezig zijn.
Hoe meer ze naar de mensen toetrekken, hoe meer ze zich verwijderen van Mij.
Ik sta niet meer centraal in hun leven!
Ze beseffen niet dat Ik een beminnende God ben, maar ook een lijdende God,
Die nog altijd vraagt en verlangt naar liefde, naar eerbied, maar het niet krijgt.
Ik offer Mij iedere dag opnieuw op voor ieder van u,
maar ze verbannen alles naar de achtergrond
en maken van alles een show, alsof Ík niet meer lijd.
- Mijn kind! -
Gíj beseft hoeveel Ik lijd.
Soms laat Ik u voelen welke pijnen Ik onderga.
190