Untitled - Bijbel Info

HET OFFEREN VAN VREEMD VUUR AAN GOD
Het volk en de priesters in Leviticus 9 waren ongetwijfeld erg onder de indruk van het
vuur uit de hemel waardoor de heerlijkheid van God geopenbaard werd. Omdat dit een
vroeg beeld en schaduw was, een beeld van iets veel groter dat gaat komen, zien we dat
de priesters in die tijd de heerlijkheid niet konden behouden, zelfs niet voor één dag. We
zien dat de volgende dag Nadab en Abihu, de zonen van Aäron, het toestonden dat het
vuur van God die nacht doofde. Leviticus 10:1 zegt,
1 De zonen van Aäron, Nadab en Abihu, namen beiden hun wierookschaal,
deden vuur daarin, legden reukwerk daarop en brachten vreemd vuur voor het
aangezicht van de HEERE, wat Hij hun niet geboden had. 2 Toen ging een vuur
uit van het aangezicht van de HEERE, en verteerde hen, zodat zij stierven voor
het aangezicht van de HEERE.
Gelijkwaardige gebeurtenissen kunnen teruggevonden worden in de geschiedenis, zelfs in
de geschiedenis van de echte opwekkingen binnen de Kerk. Op momenten wordt de
Geest van God op een plaats uitgestort, maar vanwege de zwakheid van het menselijke
vlees wordt het ware geestelijke vuur uitgeblust. Als dit gebeurt zoekt de mens
standvastig voor lucifers om het offer aan te steken met hun eigen vuur. Wanneer de
Geest vertrekt neemt de toonhoogte toe, want men meent te denken dat de
aanwezigheid van de Heilige Geest gemeten kan worden in decibel. Er bestaat zelf een
lied over het “Scheppen van Water” dat bekend stond als een favoriet met Pinksteren. Dit
is de geestelijke equivalent van de priester die het vuur aansteekt met zijn eigen lucifers.
We hebben sympathie voor mensen die vast willen houden aan de echte aanraking van
de Geest. Maar het probleem van ons huidig Pinksterachtig gezuurde staat is dat we in
slaap vallen ondanks onszelf, want wij zijn niet in staat om onze priestertaken, zoals het
aanhouden van het vuur, te vervullen. De wet zegt in Leviticus 6:13: “Het vuur moet
voortdurend op het altaar blijven branden, het mag niet uitgeblust worden”. Hoewel dit
een opdracht was voor de Levitische priesters, was het geen wet die ze konden houden.
Daarom doofde het vuur van God en voelden ze zich geroepen om een eigen vuur aan te
steken. Gedurende de volgende eeuwen deden de priesters er alles aan om hun eigen
vreemde vuur contant brandende te houden, om zodoende de wet te houden. Maar het
vuur was niet uit de hemel gekomen. Ze hielden slechts hun eigen vuur brandende.
Deze wet was niet gegeven opdat zij deze zouden vervullen. Het was bedoeld voor een
later priesterschap van de Orde van Melchizedek, die getraind zouden worden gedurende
het Pinksterentijdperk om vervolgens gewijd te worden op het Loofhuttenfeest. Dit
priesterschap zal eveneens bestaan uit de openbaring van de zonen van God, die
geboren worden op de eerste dag van Loofhutten en een besnijdenis van het hart
ondergaan op de achtste dag wanneer ze, zonder vlek of smet, getoond worden aan God.
Dit zal niet het einde van de wereld zijn, maar een nieuw begin.
100