Untitled - Bijbel Info

zouden; want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet
verheerlijkt was.)
In die tijd was het een gewoonte dat de priester elke ochtend van de zeven dagen van
Loofhutten in de tempel een drankoffer van water uitschonk. Dit werd uit een zilveren
kruik geschonken. Dit deden zij niet op de ochtend van de achtste dag. Dus toen Jezus
riep dat degene die dorst hadden tot Hem konden komen, stelde dit een ander soort
water voor dat uitgeschonken zou worden op de achtste dag van Loofhutten.
Het uitschenken van water op het Loofhuttenfeest was bedoeld om een voorstelling te
maken van de Geest van God die uitgestort werd, zoals dit geprofeteerd wordt in Joël
2:23 en 28. Het volk observeerde dit echter op een vleselijke manier, denkende dat deze
ceremonie slechts bedoeld was om te bidden voor regen, dat over het algemeen rond de
tijd van Loofhutten begon te vallen. Dit was uiteraard belangrijk voor het planten van de
gewassen op dat moment in het jaar. Maar vaak misten ze haar echte betekenis.
Toen Jezus met een harde stem proclameerde dat degene die dorst hadden bij Hem
konden komen voor water, en dat dit resulteerde in stromen van levend water die uit hun
binnenste zullen vloeien, refereerde Hij eigenlijk aan Jesaja 12:2 en 3, waar staat,
2 Zie, God is mijn heil [Hebr. Yeshua], ik zal vertrouwen en geen angst hebben,
want mijn kracht en psalm is de HEERE HEERE [Hebr. Yah Yahweh], en Hij is mij
tot heil [Hebr. Yeshua] geworden. 3 U zult met vreugdewater scheppen uit de
bronnen van het heil [Hebr. Yeshua].
Yeshua of Joshua was de Hebreeuwse naam van Jezus. Dus Jesaja profeteerde eigenlijk
dat Yahweh mij tot Yeshua geworden is. Dit betekent dat Christus (Yeshua) bekend stond
als Yahweh uit het Oude Testament voor Zijn vleeswording op aarde. Verder profeteert
Jesaja dat we “met vreugdewater scheppen uit de bronnen van het Yeshua.” Dus toen
Jezus op de achtste dag van Loofhutten tot het volk riep dat een ieder die dorst had tot
HEM moest komen voor water, refereerde Hij aan Jesaja 12:3.
Zoals we al gezien hebben werd de tempel van Salomo verheerlijkt op de achtste dag
van Loofhutten. Deze gebeurtenis profeteerde van de verheerlijking van een nieuwe
tempel gemaakt van levende stenen, waarvan Pinksteren slechts een voorschot was. Het
feit dat Jezus op de laatste grote dag van Loofhutten over de uitstorting van de Geest
profeteert, laat zien dat dit de bestemde tijd is voor de toekomende volheid van de
Geest.
DE PROFETISCHE TEMPELCEREMONIES VAN LOOFHUTTEN
Elke dag van de zeven dagen van Loofhutten maakte de priesters een optocht door rond
het altaar te lopen en Psalm 118:25 te zingen: “Och HEERE, breng toch heil;
och HEERE, geef toch voorspoed.” Op de laatste dag van het feest, de zevende dag,
liepen de priesters zevenmaal om het altaar. Alfred Edersheim zegt in “The Temple” op
pag. 280,
“Maar op de zevende [dag]… deden ze zeven keer een ronde om het altaar, waarbij ze terugdachten aan de
muren van Jericho die door dezelfde omstandigheden gevallen waren, en anticipeerden ze hoe, door directe
tussenkomst van God, de muren van het heidendom zouden vallen voor Jehovah, waardoor het land open zou
liggen voor Zijn volk om daar in te trekken en het eigen te maken.”
Deze dag werd de “Wilgendag” of de “Dag van het Slaan met de Takken” genoemd, zoals
Edersheim dit ons vertelt, “omdat met alle wilgentakken werd geschud en de palmtakken
in stukken werden geslagen bij het altaar.” Deze gebeurtenis beeldde de vernietiging van
Jericho uit en het oordeel van de volken (“bomen”), waardoor Hij alle volken aan Christus
onderwerpt.
89