Untitled - Bijbel Info

14 e jaar (Gal. 2:1) sinds de bekering van Paulus op de weg naar Damascus aan het eind
van het jaar 33 n.Chr.
Paulus was zelf een profetisch beeld van de verandering van Pinksteren naar Loofhutten.
Zijn Hebreeuwse naam was Saulus, maar zijn Romeinse naam was Paulus. Toen hij nog
bekend stond onder de naam Saulus, gedroeg hij zich voornamelijk als koning Saul uit
het Oude Testament, die koning David vervolgde. Koning Saul, die gekroond werd op de
dag van de tarweoogst, ook wel Pinksteren (1 Sam. 12:17), was een profetisch beeld van
de Kerk onder de zalving van Pinksteren. De autoriteit van Saul was wettig en gegeven
door God, maar zijn dynastie duurde niet erg lang.
Aan de andere kant was David, die gekroond werd in een Jubeljaar, een beeld van de
overwinnaars en van de Kerk onder de zalving van Loofhutten.
Dus de apostel Paulus vervolgde de Kerk toen hij nog bekend stond als Saulus, net zoals
koning Saul David vervolgd had. Maar de Nieuwtestamentisch Saulus werd bekeerd en
zijn naam werd uiteindelijk veranderd in Paulus (Handelingen 13:9). Hierin zien wij de
instelling van de manier waarop degenen in het Pinkstertijdperk tot een hogere graad
van zalving en begrip kunnen stijgen. Voor een uitgebreidere studie over dit onderwerp
en over andere Oudtestamentische beelden van Pinksteren en Loofhutten wijzen we onze
lezers op twee andere boekwerken van ons, namelijk ‘The Wheat and Asses of Pentecost’
en ‘The Barley Overcomers’.
Het beeld van de 70 weken dat leidde tot het ‘Paschawerk’ van Jezus begon met het edict
van Arthahsasta, die tegen Ezra zei dat hij naar Jeruzalem moest gaan om daar te gaan
offeren (Ezra 7:8). Dit was een offerdienst dat culmineerde met het Laatste Offer aan het
kruis.
Het tweede beeld van de 70 weken begon met het instellen van Loofhutten in 445 v.Chr.
en culmineerde met de bediening van Paulus in 46 n.Chr. Paulus is een beeld van een
overwinnaar, die in staat is om te veranderen van Saulus (Pinksteren) naar Paulus
(Loofhutten). Deze gebeurtenissen zijn een voorbode van het tweede werk van Christus
onder de zalving van Loofhutten. Later zullen we aantonen dat dit hoofdzakelijk een
‘verkondigingswerk’ is waardoor alle koninkrijken van de wereld onder de voeten van
Jezus Christus gebracht zullen worden.
Zonder hier verder over uit te wijden zullen we ten minste nog vermelden dat het 40 e
Jubeljaar van de Kerk aanving in 1993 n.Chr. Dit is eveneens 4 x 490 jaar na 33 n.Chr.
Dus zo vangt het 40 e Jubeljaar (4 x 490 jaar) na 46 n.Chr. aan in het jaar 2006 n.Chr.
Wat dit zal betekenen is nog te vroeg om te weten op moment van schrijven. Maar het
lijkt erop dat in dat jaar een nieuw soort bediening zal aanvangen, die vergelijkbaar is
met Paulus’ bediening, alleen dan groter, want de bediening van Paulus was een beeld
van Loofhutten dat in de toekomst zou geschieden.
HET WUIVEN VAN DE PALMTAKKEN OP LOOFHUTTEN
Nehemia 8 zegt ons dat het volk het Loofhuttenfeest sinds de tijd van Jozua onjuist
gevierd heeft door niet in hutten te verblijven. Nog een ander aspect van dit feest lijkt
tot aan die tijd te zijn negeert. Het was het wuiven van fruit en palmtakken. Het lijkt
erop dat dit is begonnen met Ezra in 445 v.Chr., maar het werd universeel gevierd in de
tijd van Christus. De wet van Mozes zegt ons in Leviticus 23:40,
40 Op de eerste dag moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van
palmbomen, takken van loofbomen en van beekwilgen nemen [Heb. lawkakh,
"nemen of dragen”], en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de
HEERE, uw God, verblijden [Heb. samach].
83