Untitled - Bijbel Info

verbond. Deze ongehoorzaamheid zorgde ervoor dat er een Nieuw Verbond nodig was
waardoor God de mensheid kon zegenen en redden. Mozes ging nogmaals de berg op om
dat Nieuwe Verbond te ontvangen, dat Jezus vele jaren later bekrachtigde door Zijn
bloed. Vanwege dit verbond werden de mensen gered, zelfs al in de tijd van Mozes. Er is
niemand die ooit gered is door het Oude Verbond, want allen hebben gezondigd (Rom.
3:23), oftewel, iedereen heeft de wet gebroken.
Bij het Nieuwe Verbond dat Mozes ontving, werden de tafelen van de wet NIET gebroken,
want we treffen ze eeuwen later in de tijd van Salomo aan in de Ark van het Verbond (1
Koningen 8:9). In elk geval is de wet hetzelfde gebleven (Ex. 34:1), hoewel de
verbonden van elkaar verschillen. Het Oude Verbond was gebaseerd op de belofte van de
mens om op elke manier gehoorzaam te zijn aan God – een belofte die in elk opzicht
onhaalbaar is. Het Nieuwe Verbond is gebaseerd op de belofte van God om iets in de
mens te verrichten wat hem volmaakt en volledig gehoorzaam maakt. (Zie Hebreeën
8:8-13.) Dit betekent echter niet dat God Zijn wet weg heeft gedaan. God schreef
dezelfde wet op de tweede set tafelen. Hebreeën zegt ons dat God in het Nieuwe
Verbond iets van de uiterlijke vormen, methoden en manieren van de wet heeft
veranderd in de zin hoe de wet toegepast en begrepen moet worden, maar de wet zelf
heeft haar morele capaciteit, noch haar Bijbelse definitie omtrent zonde niet veranderd.
Na het incident met het gouden kalf vertelde God tegen Mozes Hij niet persoonlijk het
volk naar het land Kanaän zou brengen, maar dat Hij een engel zou toewijzen om hen
daarheen te leiden (Ex. 32:34; 33:3). De meeste mensen zouden verheugd zijn als ze er
achter kwamen dat een engel ze zou leiden, maar Mozes was er terneergeslagen over.
Zoals we snel zullen aantonen betekende dit dat wanneer Israël Kanaän binnen zou
gaan, dit niet de vervulling van het Loofhuttenfeest, het feest waarin we het gezicht van
God mogen ontvangen, was. De consequentie was dat Israël veertig jaar later het land
Kanaän binnenging rond de tijd van Pascha, in plaats van Loofhutten (Jozua 4:19; 5:10).
En hoewel God onder de zalving van Pascha vele grote dingen voor hen deed,
openbaarde niemand de heerlijkheid van God.
Dus toen Mozes voor de zevende keer terugkeerde tot God had hij een erg belangrijk
gesprek met Hem. Het begrijpen van deze conversatie ligt aan het hart van de heerlijke
vervulling van het Loofhuttenfeest. Dit gesprek vinden we in Exodus 33:12-16,
12 Toen zei Mozes tegen de HEERE: Zie, U zegt tegen mij: Laat dit volk
verdertrekken. U echter, U hebt mij niet laten weten wie U met mij meezendt,
terwijl U Zelf gezegd hebt: Ik ken u bij uw naam, en ook: U hebt genade
gevonden in Mijn ogen. 13 Nu dan, als ik dan genade heb gevonden in Uw ogen,
maak mij toch Uw weg bekend. Dan zal ik U kennen, opdat ik genade zal vinden
in Uw ogen. En zie aan dat deze natie Uw volk is. 14 En Hij zei:--
Het volgende statement zou moeten worden gelezen als vraag, want God stelt Mozes een
vraag in het opzicht van Israëls aanbidding tot het gouden kalf:
Moet Mijn aangezicht (paniym) meegaan om u gerust te stellen?
Hier volgt de reactie van Mozes op deze vraag,
15 Toen zei hij tegen Hem: Als Uw aangezicht (paniym) niet meegaat, laat ons
dan van hier niet verdertrekken. 16 Want hoe moet het anders bekend worden
dat ik genade gevonden heb in Uw ogen, ik en Uw volk? Is het niet daardoor dat
U met ons meegaat? Daardoor zullen wij, ik en Uw volk, afgezonderd zijn van
alle volken die er op de aardbodem zijn.
103