Untitled - Bijbel Info

edroefd [door het gouden kalf te aanbidden]. Daarom is Hij voor hen veranderd in
een vijand, Hij Zelf heeft tegen hen gestreden.
Het is mijn persoonlijke overtuiging dat de engel die Israël uit Egypte leidde, dezelfde
engel was waarmee Jakob worstelde in Pniël (Gen. 32:31). Toen Jakob naar de naam van
de engel vroeg antwoorde de engel simpelweg: “Waarom vraagt u naar Mijn naam?”
(Gen. 32:29). Door deze zin naar het hedendaags taalgebruik over te zetten zei de
engel: “Jij dommerik; weet jij niet wie Ik ben?” Vervolgens zegent de engel Jakob en
veranderd Hij zijn naam in Israël. Vervolgens noemt Jakob die plaats “Pniël”, Gods
aangezicht, want hij had God van aangezicht tot aangezicht gezien.
Vreemd genoeg is dit de enige keer in de Bijbel dat deze geografische locatie Pniël wordt
genoemd. Verder, zelfs al in het volgende vers, wordt de naam van de plaats altijd
Penuël genoemd (zie bijv. de NBG ’51, die dit correct vertaald). De Hebreeuwse tekst
laat ook een iets andere spelling zien, dus dit is niet slechts een vertaalfout. Pniël en
Penuël betekenen hetzelfde. Beiden zijn afgeleid van panah, het “aangezicht” of de
“aanwezigheid” van God. Maar Genesis 32:30 zegt dat Jakob deze PLAATS Pniël noemt.
Het Hebreeuwse woord dat vertaald is met “plaats” is mawkome. De Concordantie van
Strong geeft haar betekenis: “iets permanents; een plaats; maar wordt over het
algemeen gebruikt voor een locatie; ook (fig.) een staat (van lichaam en geest)”.
Om het verschil tussen Penuël en Pniël te verzoenen moet men, in mijn optiek, Penuël
nemen als de eigenlijke locatie, terwijl Pniël refereert aan een staat van lichaam of geest
waarin Jakob zich bevond na zijn worsteling met de engel. Dit suggereert dat de
opdracht van de engel bestaat uit het brengen van verandering, als wij de heerlijkheid
van het aangezicht van God zien, in ons lichaam.
Met andere woorden, de Engel van Zijn aangezicht wordt Pniël genoemd, net zoals de
andere engelen ook namen hebben die hun karakter en taakbeschrijving aanduidt. Net
zoals Jakobs naam werd veranderd in Israël door het zien van Gods aangezicht in de
Engel, worden wij ook veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid door het zien van Zijn
aangezicht (2 Korinthe 3:18).
Nu zou iemand zich af kunnen vragen welke engel dan Israël het land Kanaän inbracht
nadat zij hun veertig jaar hadden volbracht. Om het antwoord op deze vraag te vinden
moet men de manier van Israëls intocht in Kanaän bestuderen. De eerste keer dat zich
de mogelijkheid voordeed om in te gaan, bracht God hen vanaf het zuiden in het land,
dus zonder dat ze de rivier de Jordaan moesten doorkruisen. De tweede keer echter,
gingen ze het land binnen vanaf het oosten, waardoor ze de rivier de Jordaan vlakbij
Jericho moesten doorkruisen.
Als Israël was binnengegaan bij hun eerste mogelijkheid op het 50 e jubeljaar vanaf
Adam, dan waren zij het land ingegaan op het Loofhuttenfeest en hadden ze de
heerlijkheid van ware erfenis, die Adam verloren had door de zonde, verkregen. Oftewel,
ze hadden verheerlijkte en onsterfelijke lichamen verkregen. Zij zouden dan deze
transformatie ondergaan zijn zonder eerst te sterven (dat wordt afgebeeld door de rivier
de Jordaan).
Er zijn twee manieren om de erfenis binnen te gaan. De ene is door de dood en
opstanding, en de ander is door transfiguratie van hen die nog leven op de aarde. Israël
verloor de bediening van Pniël, die hen tot transfiguratie zou brengen zonder eerst het
proces van dood en opstanding te moeten ondergaan. Maar Israël was niet voorbereid
om dit op dat moment te doen. Door het aanbidden van het gouden kalf verloren zij de
begeleiding van Pniël. Zij ontvingen een andere engel, die ongetwijfeld Michaël was, die
de engel van opstanding is. Alleen hij kon Israël het Beloofde Land inbrengen na het
doorkruisen van de rivier de Jordaan. Vele jaren later vertelt de profeet Daniël ons dat
Michaël Israëls vorst (d.w.z. engel) was. Daniël 12:1 zegt,
105