Untitled - Bijbel Info

met de wet van Mozes, die de HEERE Israël had geboden. 3 Ezra, de priester,
bracht de wet voor de gemeente, zowel mannen als vrouwen en al wie wat zijn
verstand betrof in staat was ernaar te luisteren, op de eerste dag van de
zevende maand.
De viering in de dagen van Ezra (445 v.Chr.) luidde een nieuw traditie in van het lezen
van de wet in de zevende maand, beginnende met het Feest van de Bazuinen. Voor zover
wij weten was dit de eerste keer dat het volk ooit de herfstfeesten op deze manier
vierde. Merk het profetische patroon op. De wet werd voorgelezen in de tweede tempel.
De wet werd gelezen NA de Babylonische ballingschap. De wet werd gelezen NADAT de
muren van Jeruzalem herbouwd waren.
De tweede tempel was een patroon van wat God IN ONS doet, want wij zijn de ware
tempels van God. De profetie van Haggaï over de tweede tempel vermeldt dat de
heerlijkheid hiervan veel groter zal zijn dan die van de eerste tempel onder Salomo
(Haggaï 2:10), en toch kwam de fysieke constructie niet eens in de buurt van de
heerlijkheid van Salomo’s tempel (Haggaï 2:4). Enkele oudere mensen die zich de tempel
van Salomo herinnerden huilden met luide stem, want het leek niets op de
oorspronkelijke tempel (Ezra 3:12-13). Toch profeteerde Haggaï dat de heerlijkheid van
de tweede tempel veel groter zou zijn dan de eerste. Maar hij profeteerde niet over de
fysieke tempel. Hij sprak over een betere tempel die nog moet komen, de tempel van
ons lichaam, die bewoond zal worden door de Geest van God (1 Kor. 3:16). In die zin is
de eerste tempel het soort dat gemaakt is van hout en stenen, terwijl de tweede tempel
gemaakt is van levende stenen.
De naam van Haggaï betekent “feest” en hij is de voornaamste profeet van het
Loofhuttenfeest. Zijn voornaamste profetie sprak hij op de zevende dag van Loofhutten
(Hag. 2:1). Hierbij profeteerde hij over de heerlijkheid die zou komen over de tweede
tempel. Ongetwijfeld waren ze de andere dag teleurgesteld toen de heerlijkheid van God
de tempel NIET vulde, zoals dit wel gebeurde bij de inwijding van Salomo. Deze
vervulling was voor een latere tijd bestemd, voor een tempel die niet door
mensenhanden gemaakt is. In Handelingen 2 zien we deze tempel gevuld worden met
een Pinkstervervulling – oftewel een gedeeltelijke vervulling, een onderpand van de
Geest. Maar we moeten de laatste vervulling nog aanschouwen op de achtste dag van
Loofhutten.
Ezra de Schriftgeleerde las de wet voor van het Feest van de Bazuinen en van het
Loofhuttenfeest. Hierdoor moesten de harten van de mensen zich klaar maken om de
herfstfeesten te vieren. Profetisch gezien legt dit ons het patroon heden ten dage voor,
want ook wij verkeren in Babylonische ballingschap binnen een entiteit genaamd
“geheimenis Babylon” (Op. 17:5). Dit is zowel intrinsiek als extrinsiek. Wij worden zonder
meer gevangen gehouden door een oude Adamitische natuur; maar, als aanvulling
hiervan, moeten we haastig zeggen dat deze Adamitische natuur zichzelf manifesteert in
de wereldpolitiek, in religieuze, sociale en economische systemen door heel de
geschiedenis heen. Het beeld van Ezra en de tweede tempel suggereert dat het
Loofhuttenfeest nog niet gevierd kan worden totdat wij uit “geheimenis Babylon” zijn
gekomen.
Ook de muren van het Nieuwe Jeruzalem moeten op de een of andere manier gebouwd
worden – wat dit ook mag betekenen op profetisch niveau De muur wordt symbolisch
aangehaald in Openbaringen 21:12-14 met fundamentstenen die gemaakt zijn van
edelstenen die doen denken aan de stenen in de borstlap van de hogepriester. Zacharia
2:5 spreekt van het Nieuwe Jeruzalem als “een niet ommuurde stad”, maar wel met een
“muur van vuur” rondom en in haar midden. Dit is, naast andere zaken, overduidelijk
een symbool voor de Geest van God en goddelijke bescherming. En omdat vuur
eveneens een van de symbolen van de goddelijke wet is (Deut. 33:2), staan deze muren
ook in relatie tot Ezra’s lezing uit de wet, voorafgaand aan het Loofhuttenfeest.
80