Untitled - Bijbel Info

HOOFDSTUK 6
De Feestdagen in het
Verhaal van Elia
De Bijbel geeft ons nog een verhaal in het verslag van Elia dat de opeenvolging van de
herfstfeestdagen uitbeeldt. Dit verhaal is misschien het belangrijkste beeld van alle
beelden – voornamelijk het gedeelte over de dag van beslissing, de Verzoendag – omdat
ons specifiek vertelt wordt dat Elia zou komen “voordat de dag van de HEERE komt,
die grote en ontzagwekkende dag” (Maleachi 4:5). Hoewel het meeste Bijbelonderwijs
zich richt op Elia zelf, focussen wij ons meer op het verhaal van Elia en het werk dat
volbracht werd door zijn bediening.
Wij verklaren dat Elia zelf niet gereïncarneerd zal worden, maar dat de roeping en
bediening van Elia herhaald zal worden in een groepen mensen. Onze opvatting over
deze bediening is vergelijkbaar met onze opvatting over het Lichaam van Christus;
oorspronkelijk was er één persoon die het werk verrichtte, maar deze persoon zette een
patroon neer voor een groep mensen, een lichaam, dat het werk zou volbrengen door
dezelfde patronen.
DE HONGERSNOOD IN HET LAND
Het verhaal van Elia begint behoorlijk abrupt in 1 Koningen 17:1, waar de profeet koning
Achab confronteert met het Woord van de HEERE:
1 En Elia, de Tisbiet, uit de inwoners van Gilead, zei tegen Achab: Zo waar de
HEERE, de God van Israël, leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, er zal deze jaren
geen dauw of regen komen, behalve op mijn woord!
In die dagen betekende een dergelijk Woord dat er hongersnood zou uitbreken in het
land. Geen dauw of regen was altijd de oorzaak van hongersnood. In Lukas 4:25 en in
Jakobus 5:17 lezen we dat er gedurende drie jaar en zes maanden geen regen was.
Hoewel er letterlijk geen regen viel in de tijd van Elia, is dit ook een ernstig profetisch
patroon voor onze overdenkingen heden ten dage. Amos 8:11-14 profeteert,
11 Zie, er komen dagen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik honger in het land zal
zenden; geen honger naar brood, geen dorst naar water, maar om de woorden
van de HEERE te horen. 12 Dan dolen zij van zee tot zee, van noord tot oost
trekken zij rond, om het woord van de HEERE te zoeken, maar zij zullen het niet
vinden. 13 Op die dag zullen zij van dorst versmachten, de mooie meisjes en de
jonge mannen, 14 zij die zweren bij de schuld van Samaria, en zeggen: Zo waar
uw god van Dan leeft, en de pelgrimstocht naar Berseba leeft! Zij zullen vallen
en niet meer opstaan.
Met andere woorden, de hongersnood in het verhaal van Elia was een beeld van een veel
grotere hongersnood die zou aanbreken. Maar het was geen letterlijke hongersnood
vanwege een gebrek aan letterlijke regen. In plaats daarvan was het een hongersnood
naar het horen van het Woord van God, veroorzaakt door een gebrek aan uitstorting van
de Geest van Waarheid in het land. Mannen en vrouwen zullen overal zoeken naar het
Woord van God, maar zullen alleen gewichtig geestelijk voedsel verkrijgen door de mond
van de Elia gemeenschap – de overwinnaars, of het overblijfsel van genade dat niet
verblind is geweest (Rom. 11:5-7).
65