Untitled - Bijbel Info

Mozes was erg bezorgd over het feit dat het aangezicht van God Israël niet naar het land
Kanaän zou brengen. Vers 14 (zojuist geciteerd) moet als vraag gelezen worden en niet
zozeer als statement of feit. Mozes wilde weten welke engel Israël zou gaan leiden naar
Kanaän, en in vers 13 was hij ook al aan het bemiddelen voor het volk, in de hoop dat
God genadig zou zijn. Hij wist dat Gods persoonlijke aangezicht in en op het volk Israël
onderscheidde van alle andere volken op de aardbodem (FACE [paniym] of the earth,
KJV).
Dit is een versluierde verwijzing naar het feit dat onze gezichten nu nog het aardse
weerspiegelen, in plaats van het hemelse beeld van God. Paulus zegt in 1 Korinthe
15:45-49,
45 Zo staat er ook geschreven: De eerste mens Adam is geworden tot een
levend wezen, de laatste Adam tot een levendmakende Geest. 46 Het
geestelijke is echter niet eerst, maar het natuurlijke en daarna komt het
geestelijke. 47 De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk; de tweede mens is de
Heere uit de hemel. 48 Zoals de stoffelijke is, zo zijn ook de stoffelijke mensen,
en zoals de Hemelse is, zo zijn ook de hemelse mensen. 49 En zoals wij het
beeld van de stoffelijke gedragen hebben, zo zullen wij ook het beeld van de
Hemelse dragen.
Zoals we nu het beeld van de eerste Adam dragen, zo zullen we ook het beeld van de
tweede Adam, Jezus Christus, dragen. Toen Mozes de berg opging droeg hij het beeld
van de eerste Adam. Maar toen hij terugkeerde na zijn achtste tocht, dragende de tafelen
van de wet op zijn hart, droeg hij het beeld van het hemelse aangezicht van God.
DE ENGEL VAN ZIJN AANGEZICHT
Zoals we al eerder gezegd hebben was Mozes bezorgd over het feit dat een engel hen tot
Kanaän zou brengen. In feite leidde een engel hen allang, dus refereerde God aan een
andere engel die hen zou leiden. Toen Israël voor het eerst Egypte uitging werden ze
geleid door de Engel van Gods aangezicht. Naar deze Engel wordt verwezen in Exodus
14:19, toen hij bij de Rode Zee tussen de legers van farao en Israël in stond:
19 Toen verliet de Engel van God, Die vóór het leger van Israël uit ging, Zijn
plaats en ging achter hen aan. Ook de wolkkolom verliet de plaats vóór hen en
ging achter hen staan. 20 Hij kwam tussen het leger van Egypte en het leger
van Israël. De wolk was duisternis en tegelijk verlichtte hij de nacht. De een
kon niet in de nabijheid van de ander komen, heel de nacht.
Eerder wordt in Exodus 13:21 naar deze Engel verwezen als “de HEERE”, of letterlijk:
Yahweh. Ook lezen we de woorden van Mozes in Numeri 20:16,
16 Toen riepen wij tot de HEERE. Hij hoorde onze stem, en Hij zond een Engel,
en Hij leidde ons uit Egypte.
Toch vertelde God maanden later, nadat Israël het gouden kalf had aanbeden, tegen
Mozes dat niet Hijzelf persoonlijk, maar een engel hen naar Kanaän zou leiden. Dit kon
alleen maar betekenen dat Hij de Engel van Zijn aangezicht van hen zou onttrekken en
hen een andere engel zou geven, een mindere, om het zo maar te zeggen. Jesaja 63:9,
10 identificeert de Engel die Israël uit Egypte heeft gebracht als “de engel van Zijn
aangezicht”.
9 In al hun benauwdheid was Hij benauwd; de Engel van Zijn aangezicht
[paniym] heeft hen verlost. Door Zijn liefde en door Zijn genade heeft Híj hen
bevrijd [uit Egypte]; Hij hief hen op en droeg hen al de dagen van weleer. 10 Zíj
daarentegen zijn ongehoorzaam geworden en hebben Zijn Heilige Geest
104