Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 42 Jozef broeders gaan naar Egypte
(1075) Ook toont de herhaling (van Jozelfs woorden), dat als iemand eenmaal aan het kwade
gewoon is, niets gemakkelijker is, dan herhaaldelijk te zondigen. (1076) Daarom moet des te grotere
voorzichtigheid in acht worden genomen, dat niet een dergelijke toegevendheid ons in een kwade gewoonte
verhardt.
17 En hij zette hen tezamen drie dagen in bewaring.
(1077) Uit zijn manier van doen, mag men geen regel afleiden om streng en hard te handelen,
omdat het twijfelachtig is of hij goed heeft gehandeld of niet. (1078) Het staat te vrezen, dat zij die van
zijn voorbeeld een voorwendsel maken, ver af zijn van zijn zachtmoedigheid, zodat zij niet zozeer ware
navolgers zullen zijn als wel na-apers.
18 En ten derden dage zeide Jozef tot hen: Doet dit, zo zult gij leven; ik vrees God.
(1079) De bron van een goed en zuiver geweten, zodat wij tegenover de mensen trouw en billijkheid
bewaren, is de vrees voor God. (1080) Daarom moeten wij ons moeite geven, als wij graag van
trouweloosheid, list, wreedheid en alle slechte lust tot kwaaddoen rein blijven, om onder elkaar de
godsdienst te bewaren. (1081) Zo vaak wij onderling minder oprecht of vriendschappelijk handelen,
komt de goddeloosheid openlijk te voorschijn.
19 Zo gij vroom zijt, zo zij één uwer broederen gebonden in het huis uwer bewaring; en gaat gij
heen, brengt het koren voor den honger uwer huizen.
20 En brengt uw kleinsten broeder tot mij, zo zullen uw woorden waargemaakt worden en gij
zult niet sterven. En zij deden alzo.
21 Toen zeiden zij de een tot den ander: Voorwaar, wij zijn schuldig aan onzen broeder, wiens
benauwdheid der ziel wij zagen, toen hij ons om genade bad, maar wij hoorden niet; daarom
komt deze benauwdheid over ons.
(1082) Nog niet had Christus met Zijn mond deze mening uitgesproken: ―Met welke maat gij
meet, zullen anderen u meten‖ (Mattheüs 7:2) maar natuurlijk stond het vast, dat zij die wreed zijn geweest,
medelijden onwaardig zijn. (1083) Vreselijk is die uitspraak, dat hij die zijn oor verhardde voor
het geroep van de arme, op zijn beurt zelf zal roepen, en niet verhoord zal worden. (Spreuken 21:13).
(1084) Laten wij leren vriendelijk te zijn, meelijden met ellendigen, en naar smekelingen onze hand tot
hulp uit te strekken. (1085) Als het ons soms overkomt, dat wij wat al te hard door de mensen behandeld
worden en onze beden trots versmaad worden, laat dan ons tenminste te binnen komen als wij te
weinig barmhartig gehandeld hebben. (1086) Hoewel het beter is, voor de tijd wijs te wezen, is er toch
enig voordeel aan verbonden, om zo vaak anderen ons trots verachten, te overwegen, of niet zij met
wie wij te doen hadden, niet van ons dezelfde hardheid hebben ervaren. (1087) Met deze woorden
verklaren zij, dat de harten van mensen door God worden bestuurd, zodat zij óf tot billijkheid geneigd
worden, óf tot onbuigzame hardheid verharden. (1088) Gods goedheid is over hemel en aarde verspreid,
en Zijn weldadigheid verzadigt niet alleen de mensen, maar wordt ook aan het redeloze dier
betoond, daarom strijdt niets méér tegen Zijn natuur, dan hen die onze hulp inroepen, trots af te stoten.
22 En Ruben antwoordde hun, zeggende: Heb ik het tot u niet gezegd, toen ik zeide: Zondigt
niet aan dezen jongeling? Maar gij hoordet niet; en ook zijn bloed, zie, het wordt gezocht.
23 En zij wisten niet, dat het Jozef hoorde; want daar was een taalman tussen hen.
24 Toen wendde hij zich om van hen af en weende; daarna keerde hij weder tot hen en sprak
tot hen, en nam Simeon van hen en bond hem voor hun ogen.
(1089) Men moet toezien, dat een zondaar niet door droefheid wordt verteerd, wanneer wij niet
zacht en gewillig zijn om vergeving te schenken.
25 En Jozef gebood, dat men hun zakken met koren vullen zou en dat men hun geld wederkeerde,
een iegelijk in zijn zak, en dat men hun teerkost gave tot den weg; en men deed hun
alzo.
26 En zij laadden hun koren op hun ezels, en togen vandaar.
104