Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 17 De besnijdenis: teken des verbonds
(453) Door Christus‘ komst werd de besnijdenis pas bekrachtigd, opdat ze altijd zou voortduren,
en opdat dit verbond vast zou zijn, dat God eenmaal sloot. (454) Al is het gebruik van de besnijdenis
opgehouden, toch houdt ze niet op een eeuwig of blijvend verbond te zijn, als slechts Christus
als middelpunt wordt gesteld, Die met verandering van het teken de waarheid ervan heeft bevestigd.
14 En wat mannelijk is, de voorhuid hebbende, wiens voorhuids vlees niet zal besneden worden,
dezelve ziel zal uit haar volken uitgeroeid worden: hij heeft Mijn verbond gebroken.
(455) Als God zo‘n liefdevol onderpand aanbiedt van Zijn liefde en van het eeuwige leven,
waartoe anders voegt Hij dan bedreigingen daaraan toe, dan om hen die snel moesten komen toelopen,
uit traagheid op te wekken? (456) Omdat het de mensen niet vrij staat te scheiden wat God heeft
samengevoegd, kan niemand het teken verachten of verwaarlozen, zonder het woord te verwerpen, en
zich van de daarin aangeboden zegen te beroven. (457) Dezelfde regel nu geldt tegenwoordig in de
doop. Al wie met verachting van de doop waant aan de belofte alleen genoeg te hebben, versmaadt
zoveel hij maar kan Christus‘ bloed, of laat althans niet toe dat het vloeit tot reiniging van zijn kinderen.
(458) Op de verachting van het teken volgt de rechtmatige straf, het missen van de genade, omdat
door de goddeloze mishandeling, of liever verscheuring van teken en woord, Gods verbond wordt
ontheiligd. (459) Gods Verbond wordt bekrachtigd, waar wij door het geloof omhelzen wat Hij belooft.
15 Nog zeide God tot Abraham: Gij zult den naam van uw huisvrouw Sarai niet Sarai noemen;
maar haar naam zal zijn Sara.
16 Want Ik zal haar zegenen, en u ook uit haar een zoon geven; ja, Ik zal haar zegenen, zodat
zij tot volken worden zal; koningen der volken zullen uit haar worden.
(460) Daarin straalt des te helderder Gods vrije goedheid uit, dat Hij, al verhinderen de mensen
door hun struikelblokken Zijn komst, toch tot hen komt.
17 Toen viel Abraham op zijn aangezicht en hij lachte; en hij zeide in zijn hart: Zal een die
honderd jaar oud is, een kind geboren worden; en zal Sara, die negentig jaar oud is, baren?
18 En Abraham zeide tot God: Och, dat Ismaël mocht leven voor Uw aangezicht!
19 En God zeide: Voorwaar, Sara, uw huisvrouw, zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam
noemen Izak; en Ik zal Mijn verbond met hem oprichten, tot een eeuwig verbond zijn zade na
hem.
20 En aangaande Ismaël heb Ik u verhoord; zie, Ik heb hem gezegend en zal hem vruchtbaar
maken en hem gans zeer vermenigvuldigen; twaalf vorsten zal hij gewinnen, en Ik zal hem tot
een groot volk stellen.
21 Maar Mijn verbond zal Ik met Izak oprichten, dien u Sara op dezen gezetten tijd in het andere
jaar baren zal.
(461) Al hebben wij nu overvloed van alle genot en goed, toch is ons geluk vergankelijk, tenzij
wij in geloof doordringen tot het hemelse rijk van God, waarin een grotere en hogere zegen voor ons
is weggelegd.
22 En Hij eindigde met hem te spreken; en God voer op van Abraham.
23 Toen nam Abraham zijn zoon Ismaël en al de ingeborenen van zijn huis en alle gekochten
met zijn geld, al wat mannelijk was onder de lieden van het huis van Abraham; en hij besneed
het vlees hunner voorhuid, even ten zelven dage, gelijk als God met hem gesproken had.
24 En Abraham was oud negen en negentig jaar, als hem het vlees zijner voorhuid besneden
werd.
25 En Ismaël, zijn zoon, was dertien jaar oud, als hem het vlees zijner voorhuid besneden werd.
26 Even op dezen zelven dag werd Abraham besneden, en Ismaël, zijn zoon.
27 En alle mannen van zijn huis, de ingeborene des huizes, en de gekochte met geld, van den
vreemde af, werden met hem besneden.
(462) God schijnt heden een onmogelijk uitvoerbare zaak te bevelen, als Hij wil dat overal in de
hele wereld Zijn evangelie gepredikt zal worden, om haar van de dood tot het leven terug te brengen.
39