Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 19 Sódom en Gomórra verwoest
14 Toen ging Lot uit en sprak tot zijn schoonzonen, die zijn dochters nemen zouden, en zeide:
Maakt u op, gaat uit deze plaats, want de HEERE gaat deze stad verderven. Maar hij was in de
ogen zijner schoonzonen als jokkende.
(512) Als eerbied en vreze Gods niet aanwezig zijn, verdwijnt alles wat over straf van zonden
wordt gezegd, als ijdelheid en scherts. (513) Hieruit zien wij, wat voor verderfelijk kwaad valse gerustheid
is, die het verstand van goddelozen zo dronken maakt, ja betovert, dat zij menen dat God niet
meer als Rechter in de hemel zit. En zo worden zij verhard in hun kwaad, totdat zij door een plotselinge
ondergang worden getroffen, terwijl zij roepen: ―Vrede en geen gevaar.‖
15 En als de dageraad opging, drongen de engelen Lot aan, zeggende: Maak u op, neem uw
huisvrouw, en uw twee dochters, die voorhanden zijn, opdat gij in de ongerechtigheid dezer
stad niet omkomt.
(514) In de persoon van Lot stelt de Geest des Heeren ons een toonbeeld voor ogen van onze
traagheid, opdat wij alle gevoelloosheid van ons zouden afwerpen, en zodra het hemelse woord in onze
oren weerklinkt, zouden leren ons tot stipte gehoorzaamheid aan te gorden.
16 Maar hij vertoefde; zo grepen dan die mannen zijn hand en de hand zijner vrouw en de
hand zijner twee dochters, om de verschoning des HEEREN over hem; en zij brachten hem
uit en stelden hem buiten de stad.
(515) Van dit kwaad van traagheid is elk bij ervaring getuige, en daarom past het de gelovigen
met des te grotere ijver zich gereed te maken om God te volgen, en ook er op hun hoede voor te zijn,
om zich niet als het ware doof te houden voor Zijn bedreigingen.
17 En het geschiedde als zij hen uitgebracht hadden naar buiten, zo zeide Hij: Behoud u om
uws levens wil; zie niet achter u om en sta niet op deze ganse vlakte; behoud u naar het gebergte
heen, opdat gij niet omkomt.
18 En Lot zeide tot hen: Neen toch, Heere;
(516) Deze stelregel moet men vasthouden, dat onze gebeden zondig zijn, als zij niet op het
Woord zijn gegrond.
19 Zie toch, Uw knecht heeft genade gevonden in Uw ogen, en Gij hebt Uw weldadigheid
groot gemaakt, die Gij aan mij gedaan hebt om mijn ziel te behouden bij het leven; maar ik zal
niet kunnen behouden worden naar het gebergte heen, opdat mij niet misschien dat kwaad
aankleve en ik sterve.
(517) Omdat Gods goedheid door het schenken nooit wordt uitgeput of vermoeid, behoren
wij, hoe inschikkelijker wij Hem bevonden hebben, naar die mate ook des te meer genegen te zijn om
goede verwachtingen van Hem te koesteren. (518) Dit is het eigene van het geloof, dat uit vroegere
ondervonden genade de zekerheid ontstaat voor de toekomst. (519) Laten wij, vertrouwende op Gods
barmhartigheid, er niet aan twijfelen dat Hij ons toestaat alles van Hem te verwachten, en te vragen,
maar wat Hij Zelf beloofd heeft. (520) Dit is waarlijk des mensen aard, dat zij liever hun behoudenis in
de hel willen zoeken dan in de hemel, zo dikwijls zij hun eigen zin volgen.
20 Zie toch, deze stad is nabij om derwaarts te vluchten, en zij is klein; laat mij toch derwaarts
behouden worden (is zij niet klein?), opdat mijn ziel leve.
21 En Hij zeide tot hem: Zie, Ik heb uw aangezicht opgenomen ook in deze zaak, dat Ik deze
stad niet omkere, waarvan gij gesproken hebt.
(521) Het is niets nieuws, dat soms uit toegevendheid door de Heere wordt toegestaan, wat Hij
toch niet goedkeurt. (522) Als God zo welwillend en vriendelijk de verkeerde wensen van de Zijnen
inwilligt, wat zal er dan wel gebeuren als onze gebeden naar het zuivere richtsnoer van Zijn Geest zijn
ingericht, en uit Zijn Woord geput?
22 Haast, behoud u derwaarts; want Ik zal niets kunnen doen, totdat gij daarheen ingekomen
zijt. Daarom noemde men den naam dezer stad Zoar.
(523) Hoewel de uitdrukking ogenschijnlijk wat kras is, heeft het toch niets ongerijmds, dat
God de kwaden niet kan verdelgen, zonder dat Hij Zijn uitverkorenen redt. (524) Laten wij in het oog
44