Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 12 De roeping van Abram
14 En Selah leefde dertig jaar, en hij gewon Heber.
15 En Selah leefde, nadat hij Heber gewonnen had, vierhonderd en drie jaar; en hij gewon zonen
en dochters.
16 En Heber leefde vier en dertig jaar, en gewon Peleg.
17 En Heber leefde, nadat hij Peleg gewonnen had, vierhonderd en dertig jaar; en hij gewon
zonen en dochters.
18 En Peleg leefde dertig jaar, en hij gewon Rehu.
19 En Peleg leefde, nadat hij Rehu gewonnen had, tweehonderd en negen jaar; en hij gewon
zonen en dochters.
20 En Rehu leefde twee en dertig jaar, en hij gewon Serug.
21 En Rehu leefde, nadat hij Serug gewonnen had, tweehonderd en zeven jaar; en hij gewon
zonen en dochters.
22 En Serug leefde dertig jaar, en gewon Nahor.
23 En Serug leefde, nadat hij Nahor gewonnen had, tweehonderd jaar; en hij gewon zonen en
dochters.
24 En Nahor leefde negen en twintig jaar, en gewon Terah.
25 En Nahor leefde, nadat hij Terah gewonnen had, honderd en negentien jaar; en hij gewon
zonen en dochters.
26 En Terah leefde zeventig jaar, en gewon Abram, Nahor en Haran.
27 En dit zijn de geboorten van Terah: Terah gewon Abram, Nahor en Haran; en Haran gewon
Lot.
28 En Haran stierf voor het aangezicht zijns vaders Terah, in het land zijner geboorte, in Ur
der Chaldeeën.
29 En Abram en Nahor namen zich vrouwen; de naam van Abrams huisvrouw was Sarai, en de
naam van Nahors huisvrouw was Milka, een dochter van Haran, vader van Milka en vader van
Jiska.
30 En Sarai was onvruchtbaar; zij had geen kind.
31 En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn
schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram; en zij togen met henlieden uit Ur der
Chaldeeën, om te gaan naar het land Kanaän; en zij kwamen tot Haran en woonden aldaar.
32 En de dagen van Terah waren tweehonderd en vijf jaar; en Terah stierf te Haran.
Genesis 12
De roeping van Abram
1 DE HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land en uit uw maagschap en uit uws
vaders huis, naar het land dat Ik u wijzen zal.
(213) Deze roeping van Abram is een opmerkelijk voorbeeld van de genadige ontferming van
God. Of was Abram door enige verdienste van goede werken God voorgekomen? Was hij tot Hem
gegaan? Had hij Hem gunstig gestemd? (214) God strekt uit eigen beweging de hand naar hem uit om
de dwalende terug te brengen. (215) Hij verwaardigt Zich Zijn heilige mond te openen, om de door
satans listen bedrogene de weg der zaligheid te openbaren. (216) Het is wonderlijk dat de diep ellendige
man boven zoveel heilige dienaren van God wordt voorgetrokken, zodat bij hem het verbond des
levens bewaard zou blijven, in hem de kerk zou worden verlevendigd, en hij gesteld zou worden tot
een vader van alle gelovigen. (217) Dit is opzettelijk gebeurd, opdat in zijn persoon de genade van God
te meer verheerlijkt zou worden. (218) Hij is een voorbeeld van de roeping van ons allen: in hem zien
wij dat de dingen die niet zijn, enkel door Gods barmhartigheid uit niets te voorschijn worden geroepen,
opdat ze iets beginnen te zijn. (219) Velen zien wij voor korte tijd ontvlammen, die later weer
bekoelen. Hoe komt dit anders, dan doordat zij bouwen zonder fundament? Daarom wilde God
nauwkeurig alle zinnen van Abram beproeven, opdat hij niet zo maar of ondoordacht iets zou onder-
24